Saturday 24 January 2015

Κολλημένα στην τηλεόραση τα παιδιά

Ανησυχητικά αποτελέσματα έρευνας


Από όλες τις οθόνες που διεκδικούν την προσοχή των παιδιών (τηλεόραση, υπολογιστής, κινητό κ.ά.), αυτά συνεχίζουν να προτιμούν -και μάλιστα με διαφορά- την τηλεόραση, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη διαπίστωσε, επίσης, ότι τα κορίτσια «κολλάνε» περισσότερες ώρες, σε σχέση με τα αγόρια, μπροστά σε κάποια οθόνη. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι το μέγιστο των δύο ωρών την ημέρα μπροστά σε μια οθόνη, που εδώ και χρόνια αποτελεί τη σύσταση των ειδικών, στην εποχή μας πολύ εύκολα καταστρατηγείται από τα παιδιά, ιδίως από τα κορίτσια.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, με επικεφαλής τον Στέφεν Χιούτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας BMC Public Health, μελέτησαν 2.620 παιδιά ηλικίας 8 έως 16 ετών από δημοτικά και γυμνάσια.

Τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν πόσες ώρες μέσα στην ημέρα χρησιμοποιούν τις διάφορες συσκευές (τηλεόραση, φορητός υπολογιστής, ταμπλέτα, κονσόλα παιγνιδιών, iPod κ.ά.), πριν το σχολείο, στη διάρκεια του σχολείου και μετά από αυτό.

Σχεδόν δύο στα τρία παιδιά (ποσοστό 63%) ξεπερνούν τη σύσταση να μη βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη για πάνω από δύο ώρες. Οι παραβάσεις του δίωρου διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία: αφορούν το 45% των παιδιών οκτώ ετών και το 80% των παιδιών 14 έως 15 ετών, πράγμα που δείχνει ότι όσο μεγαλώνει ένα παιδί τόσο περισσότερο «κολλάει» στις οθόνες των διαφόρων συσκευών.
Η πιο δημοφιλής οθόνη είναι της τηλεόρασης (90% των παιδιών) και ακολουθούν από απόσταση, αλλά πολύ κοντά μεταξύ τους, ο φορητός υπολογιστής (59%), ο υπολογιστής-ταμπλέτα (58%) και το κινητό τηλέφωνο (57%).

Τα αγόρια είναι πιο πιθανό από ό,τι τα κορίτσια να υπερβούν το όριο του δίωρου, όταν παίζουν βιντεοπαιγνίδια, αλλά τα κορίτσια είναι πιθανότερο σε σχέση με τα αγόρια να περνούν πάνω από δύο ώρες μπροστά από κάποια οθόνη, ασχολούμενες με τα κοινωνικά δίκτυα ή βλέποντας ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Στην ηλικία των 15 ετών, ένα κορίτσι είναι 15 φορές πιο πιθανό να ξεπερνά το συνιστώμενο δίωρο παρακολούθησης σε μια οθόνη, σε σχέση με ένα κορίτσι οκτώ ετών, και επτά φορές πιο πιθανό σε σχέση με ένα 15χρονο αγόρι.

Όπως είπε ο Στέφεν Χιούτον, μετά την ευρεία εξάπλωση των φορητών συσκευών τα τελευταία χρόνια, είναι μάλλον μη ρεαλιστικό να επιμένει κανείς στη σύσταση για δίωρη παρακολούθηση μέσα στην ημέρα. Έτσι, οι σχετικές οδηγίες θα έπρεπε μάλλον να αναθεωρηθούν, καθώς υιοθετήθηκαν σε μια παλαιότερη εποχή, όταν δεν υπήρχαν ούτε ταμπλέτες, ούτε «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα.

Συνήθως ως ορόσημο θεωρείται η σύσταση από το 2001 της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής ότι τα παιδιά κάτω των δύο ετών δεν πρέπει να εκτίθενται καθόλου σε οθόνες, ενώ αυτά άνω των δύο ετών να μην ξεπερνούν τις δύο ώρες. Οι συστάσεις αυτές είχαν λάβει κυρίως υπόψη την χρήση τηλεοράσεων και κονσολών για βιντεοπαιγνίδια, αλλά όχι άλλων ηλεκτρονικών συσκευών.
Σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες, η παρατεταμένη χρήση οθονών σχετίζεται με διάφορα σωματικά και ψυχικά προβλήματα, όπως με αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης και άγχους στους εφήβους.

iefimerida.gr

Οι σκοτεινές ιστορίες της Χιονάτης, της Ραπουνζέλ
και των Χάνσελ και Γκρέτελ

Η πικρή αλήθεια πίσω από τα παραμύθια που αγάπησες
Όσα μάθεις ίσως καταστρέψουν την παιδική σου ηλικία…

Όταν ήμουν παιδί, ομολογώ, μου άρεσαν τα παραμύθια. Σε ποιο παιδί άλλωστε δεν αρέσουν; Με μάγευε η ιδέα που τα ζώα μιλούσαν και οι γενναίοι ήρωες, ξεπερνούσαν και τους πιο βαθιά ριζωμένους φόβους τους, ενίοτε και τον ίδιο τους τον εαυτό κι όλα είχαν ευτυχή κατάληξη!


Όταν μεγάλωσα λίγο, «αποχαιρέτησα» τα παιδικά παραμύθια και πέρασα στην ανάγνωση των Αδελφών Γκριμ. Στην Τετάρτη, πρωτοδιάβασα τα «Πλήρη Παραμύθια των αδελφών Γκριμ » από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μου και ποτέ μου δεν το επέστρεψα (μια καθυστερημένη «συγνώμη» εδώ, στην δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου μου!)
Αργότερα, ενήλικη πια, το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο που εξηγούσε ότι η αυθεντική εκδοχή των γνωστών αφηγημάτων που συνέλεξαν και κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ, ήταν σκοτεινές ιστορίες για ενηλίκους και όχι παραμύθια για γλυκά παιδικά όνειρα.
Σε μια περαιτέρω έρευνα, να πω την αλήθεια τρομοκρατήθηκα, όταν βρήκα ότι η προέλευση πολλών αγαπημένων μου παραμυθιών, συμπεριλάμβανε πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και βασιζόταν σε αληθινές ιστορίες, οι οποίες χρειάστηκαν αρκετές εκδόσεις, μέχρι να «λειανθούν» και να πάρουν την τρυφερή μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.

Παρακάτω αποδεικνύεται ότι δεν βασίζονται όλα τα παραμύθια σε θαυμάσια και χαρούμενα γεγονότα, που σε εμπνέουν. Είναι γεμάτα μαγεία και σε εισάγουν σε ένα διαφορετικό και μυστικιστικό κόσμο.
Μπορείς να διαβάσεις τι κρύβεται πίσω από μερικές από τις αγαπημένες σου ιστορίες, που γνωρίζεις από την παιδική ηλικία. Διάβασέ το, μόνο αν θέλεις να τη καταστρέψεις εντελώς!


Η Χιονάτη και οι Επτά νάνοι
Η ιστορία της Χιονάτης, είναι βασισμένη στη ζωή της Margarete von Waldeck, μιας Βαυαρής ευγενούς του 16ου αιώνα.
Εντυπωσιακά όμορφη, κατά γενική ομολογία, η δεκαεξάχρονη Margarete μετακόμισε στις Βρυξέλλες το 1549. Εκεί, τράβηξε την προσοχή του πρίγκιπα Φιλίππου Β” της Ισπανίας και έγινε η ερωμένη του (τσαχπίνα η μικρή!). Ωστόσο, η σκέψη ότι η Margarete θα γίνει μια πριγκίπισσα ήταν αφόρητη, ιδιαίτερα για την μητριά της (η οποία, σημειωτέον, τη μισούσε πολύ), καθώς και για τον πατέρα του Φιλίππου, τον βασιλιάς της Ισπανίας, ο οποίος έβλεπε έναν πιθανό γάμο μεταξύ των δύο, πολιτικά ασύμφορο.

Ως εκ τούτου, τα ισπανικά μέσα φρόντισαν να τελειώσει η υπόθεση μόνιμα, δηλητηριάζοντας την όμορφη νεαρά. Στη διαθήκη της, γραμμένη λίγο πριν το θάνατό της στην ηλικία των 21, υπάρχουν ενδείξεις για σπασμούς που προήλθαν από τα προχωρημένα στάδια της δηλητηρίασης.
Πάντως το σίγουρο είναι πως ο δράστης δεν θα μπορούσε να είναι η κακή μητριά της, γιατί είχε πεθάνει πριν από το θάνατο της Margarete.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ομοιότητες δεν σταματούν εκεί. Η Margarete μεγάλωσε στο Bad Wildungen, όπου ο αδελφός της κατείχε ένα ορυχείο χαλκού, που εργάζονταν αδύναμα και καχεκτικά παιδιά, κάτω από άθλιες συνθήκες εργασίας και πείνας. Δεδομένου ότι ήταν σε μια διαφορετική εποχή και δεν θεωρούταν αρκετά προσβλητικό, αποκαλούσαν αυτά τα παιδιά «νάνους». Επίσης, υπάρχει μαρτυρία για έναν δύστροπο γέρονται που πούλησε δηλητηριασμένα μήλα στα παιδιά, τα οποία πίστευε ότι έκλεβαν από αυτόν.


Η Ραπουνζέλ
Η ιστορία της Ραπουνζέλ βασίστηκε σε μια ιστορία του 3ο αιώνα μ.Χ. 
Ένας έμπορος από τη Μικρά Ασία αγαπούσε την κόρη του με ζήλο. Έκανε ό, τι περνούσε από το χέρι του για να την προστατεύσει από τα βλέμματα των ανδρών και της απαγόρευε να ανταποκριθεί στον οποιονδήποτε. Για να το εξασφαλίσει, κάθε φορά που πήγαινε σε ένα ταξίδι, ο έμπορος κρατούσε την κόρη του κλειδωμένη σε έναν πύργο.
Σύμφωνα με πηγές, ωστόσο, η κόρη ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και όταν ο πατέρας της την κλείδωσε στον πύργο, άρχισε να ουρλιάζει προσευχές τόσο δυνατά ώστε οι άνθρωποι στους δρόμους, μπορούσαν να την ακούσουν.

Μόλις το έμαθε εκείνος, την παρουσίασε στο τοπικό Συμβούλιο των Παγανιστών.
Τα μέλη του, της ανακοίνωσαν ότι αν δεν παραιτηθεί από την πρωτοφανή θρησκεία, τον Χριστιανισμό, θα έπρεπε να την αποκεφαλίσουν. Επίσης απείλησαν ότι θα πάρουν όλη την περιουσία του πατέρα της, αν δεν υποταχθεί στη βούλησή τους.

Το κορίτσι δεν αποκήρυξε την πίστη του και έτσι έχασε τη ζωή της.

Χάνσελ και Γκρέτελ
Στο παραμύθι των αδελφών Γκριμ, το σίγουρο είναι ότι αισθανόμαστε συμπάθεια για τα εγκαταλελειμμένα παιδιά που περιπλανιούνται στο δάσος. Μάλιστα παρουσιάζονται ως θύματα των άκαρδων γονέων και μιας μάγισσας-κανιβάλου.
Αλλά, η πραγματική ιστορία, πάνω στην οποία βασίστηκε το παραμύθι, ήταν μια ιστορία δολοφονίας και επιχειρηματικής κατασκοπείας στην οποία η μάγισσα είναι το αληθινό θύμα. Ω ναι!
Σύμφωνα λοιπόν με τα δεδομένα, το 1618, η Katharina Schraderin γεννήθηκε στα βουνά Harz της Γερμανίας. Έγινε διάσημη για τη δημιουργία των πιο νόστιμων cookies, τα οποία προσέφερε σε διαφορετικές αγορές και εκθέσεις σε όλο το νότιο τμήμα της Γερμανίας, κυρίως στη Νυρεμβέργη. Εκεί, αντιστάθηκε στο φλερτ του τοπικού αρτοποιού της πόλης, Hans Metzler, ο οποίος ζήλευε τις αυξημένες πωλήσεις που έκαναν τα προϊόντα της. Η ίδια είχε συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα ήθελε τις συνταγές της και όχι την ίδια.
Αλλά ακόμα και όταν γύρισε στη γενέτειρά της, η Katharina δεν μπορούσε να ξεφύγει από τις επίμονες αναζητήσεις του. Έτσι, η ίδια άφησε την πόλη, αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντά της, εκτός από τα εργαλεία ψησίματος, και μετοίκησε σε μια άλλη πόλη όπου σύντομα δημιούργησε νέα κέικ και έγινε πάλι διάσημη. (Άμα έχεις ταλέντο!).
Η ανανεωμένη φήμη πυροδότησε τον φθόνο του Hans, οδηγώντας τον να την καταγγείλει ως μάγισσα στο επίσημο δικαστήριο. Μετά την σταθερή επιμονή της στην αθωότητά της και παρά τα επανειλημμένα βασανιστήρια, το δικαστήριο τελικά αναγκάστηκε να την αφήσει να φύγει.
Η Katharina επέστρεψε στο κρυφό σπίτι της στο δάσος, αλλά την ακολούθησε ο Hans Metzler, μαζί με την αδελφή του Grete, οι οποίοι διέρρηξαν το σπίτι της, την δολοφόνησαν και την έκαψαν σε έναν από φούρνους της.

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία, όπου οι Γκριμ μετέτρεψαν τους δύο δολοφόνους σε αθώα παιδιά και έκαναν την 35χρονη Katharina μια κακιά μάγισσα με κόκκινα μάτια (και κερατάς και δαρμένος, όπως λέει και η παροιμία!)…
Σίγουρα υπάρχει ένα πλήθος ανατριχιαστικών λεπτομερειών και σε πολλές άλλες ιστορίες που αγάπησες, αλλά σίγουρα δεν χρειάζεται να τις διαβάσεις στα παιδιά σου!

rizopoulospost

Η ουτοπία της Εξουσίας


Η εξουσία είναι αλλοίωση του ήθους του Παραδείσου. Δυναστεύει βάναυσα τους ανθρώπους. Ασκείται με σκληρότητα και επιβολή.

«Ύβρις φυτεύει τύραννον», όπως λέει ο Αισχύλος.
Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι αλληλοσπαράσσονται δημιουργώντας και καταστρέφοντας βασίλεια και αυτοκρατορίες, εξοντώνοντας τους αντιπάλους, υποδουλώνοντας τους αδυνάτους, λεηλατώντας τον κοινό πλούτο της φύσης που είναι κτήμα όλων των ανθρώπων.
Ποια είναι η απάντηση του Ευαγγελίου σ΄αυτή την πραγματικότητα;

Δύο χιλιάδες χρόνια μετά, το μήνυμα του Χριστού για ισοτιμία και δικαιοσύνη παραμένει ζητούμενο για την ανθρωπότητα.


Μην τους φοβάστε λοιπόν, αφού καταδίωξαν εμένα θα καταδιώξουν κι εσάς. Θα σας οδηγήσουν σε βασιλείς και ηγεμόνες για να μαρτυρήσετε για μένα μπροστά σ΄αυτούς και στα έθνη. Όποιος όμως υπομείνει ως το τέλος θα σωθεί.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 10,18.22.



Σκηνοθεσία-Σενάριο : Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού
Μοντάζ: Γιάννης Τσιτσόπουλος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Βαγγέλης Κουλίνος
Πρωτότυπη μουσική: Μάριος Αριστόπουλος
Αφήγηση: Κώστας Καστανάς
Ερευνα-κείμενα: Γεώργιος Τσούπρας
Συμμετέχουν:
Πρύτανης Ελένη Αρβελέρ, Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών
ΠΗΓΗ: ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ
Σχετικά: Η Βασιλεία των Ουρανών

Μήπως δημιουργείτε άγχος στο παιδί, χωρίς να το θέλετε;

Η αγχωτική συμπεριφορά είναι επίκτητη. Δεν γεννιέσαι με άγχος, το αποκτάς στην πορεία. Οι ειδικοί αναφέρουν μάλιστα πως τα αγχωτικά παιδιά, κατά κανόνα, έχουν αγχωτικούς γονείς και οι έρευνες επιβεβαιώνουν πως, για την ισχυρή πλειοψηφία των ενηλίκων, το πρόβλημα του άγχους ξεκίνησε κατά την παιδική ηλικία.
Δείτε λοιπόν με ποιους τρόπους μπορεί οι γονείς, έστω και άθελά τους, να δημιουργήσουν άγχος στα παιδιά.
 
Θέλετε να έχετε τον έλεγχο;
Κι επειδή οι περισσότεροι γονείς δεν αναγνωρίζουν αυτό τους το χαρακτηριστικό, θα το θέσουμε με ένα παράδειγμα: Βρίσκεστε σε παιδικό πάρτι ή στην παιδική χαρά. Μία μαμά που γνωρίζετε προσφέρει στο παιδί ένα σνακ. Παρεμβαίνετε για να εξηγήσετε στη μαμά γιατί το παιδί σας προτιμά να φάει κάτι άλλο. Το  ίδιο το παιδί δεν πρόλαβε να βγάλει άχνα. Σκεφτήκατε όμως, ότι μιλώντας εξ' ονόματος του παιδιού σας, πρακτικά το φιμώνετε κι έτσι καθιστάτε δυσκολότερες τις κοινωνικές του συναναστροφές στο μέλλον; Δώστε στο παιδί την απαραίτητη εμπιστοσύνη και επιτρέψτε του να μιλήσει και να εκφράσει τη γνώμη του. Αφήνετέ το να παίρνει την ευθύνη μικρών, ακίνδυνων αποφάσεων.
 
Μήπως είστε επικριτικοί;
Οι περισσότεροι γονείς, ασυνείδητα, επιφορτίζουν τα παιδιά με τους δικούς τους φόβους και τα απωθημένα. Οι γονείς που μετανιώνουν επειδή δεν σπούδασαν είναι ιδιαιτέρως πιεστικοί με τη μελέτη των παιδιών. Αντιστοίχως, οι γονείς που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βάρους, δεν θέλουν να έχουν την ίδια μοίρα και τα παιδιά τους. Μπορεί, λοιπόν, με κάθε μπισκότο που ακουμπά η μικρή τους κόρη, να την προειδοποιούν ότι θα γίνει χοντρή. Αντί όμως, να επικεντρώνεστε στους κινδύνους, μήπως θα ήταν καλύτερα να ενθαρρύνετε τη θετική και επιθυμητή συμπεριφορά (χωρίς κριτική); Αντί λοιπόν να βαρύνετε κάθε μπισκότο με τόσες τύψεις, μήπως θα ήταν καλύτερα να εξυμνήσετε υγιεινές τροφές όπως ένα… αχλάδι;
 
Υπερ-προστατευτισμός
Ο γονέας που ανησυχεί υπερβολικά για την ασφάλεια των παιδιών του στο σχολείο, στο σπίτι ή στην παιδική χαρά, άθελά του, δείχνει στα παιδιά ότι ο κόσμος είναι ένα τρομακτικό και ανασφαλές μέρος. Ασυνείδητα επίσης, δείχνει στα παιδιά ότι δεν έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους. Δώστε στα παιδιά το χώρο που χρειάζονται για να εξερευνήσουν τον κόσμο. Παρακολουθείστε εξ' αποστάσεως και μην παρεμβαίνετε εάν δεν υπάρχει πραγματικά κίνδυνος ασφάλειας.
 
Μήπως τσακώνεστε μπροστά στο παιδί;
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι οικογενειακοί καβγάδες και το κλίμα δυσαρμονίας στο σπίτι σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το παιδικό άγχος. Προσπαθήστε να λύσετε τις συγκρούσεις σας κατ’ ιδίαν και να παρουσιάζετε ενωμένο «μέτωπο» μπροστά στο παιδί.
 
Πηγή: What to expect.com
Επιμέλεια: Κατερίνα Παράσχου

Το παιδί ρωτά τι θα ψηφίσουμε. Τι να του πω;

Ο 8 ετών γιος μου μας ρωτά τις τελευταίες μέρες τι θα ψηφίσουμε, γιατί το συζητάνε, λέει με τους συμμαθητές του στο σχολείο. Δεν ξέρω, όμως, αν πρέπει να βάλουμε το παιδί σε αυτή τη διαδικασία αντιπαραθέσεων από τώρα. Τι με συμβουλεύετε να του απαντήσω;
Η πληροφορία για την πολιτική τοποθέτηση των γονέων έχει νόημα να δοθεί στο παιδί εφόσον μπορεί να αντιληφθεί τι είναι το πολίτευμα, η δημοκρατία, ποιος είναι ο ρόλος της κυβέρνησης.

Η απλή ενημέρωση ενός παιδιού για το ποιο κόμμα υποστηρίζει η οικογένεια είναι μια περιττή πληροφορία όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί μεταξύ των συμμαθητών για συμμαχία ή αντιπαλότητα, δηλαδή να λένε τι ψηφίζουν οι γονείς τους και αυτό να λειτουργεί ενωτικά για τα παιδιά που οι γονείς τους ψηφίζουν το ίδιο κόμμα και διασπαστικά με αφορμή τις διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις των γονέων.

Αποφύγετε να εισχωρήσετε στον κόσμο των παιδιών με πληροφορίες που για τα ίδια δεν είναι γόνιμες ως προς την εξέλιξη τους.

* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.

mama365.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki