Καρκίνος: Ένας «δράκος» κρυμμένος σε μικρά παιδιά

Παιδικός καρκίνος
Μέχρι τότε πίστευε, όπως όλα τα παιδιά πως, οι δράκοι ανήκουν στα παραμύθια τους.

Πώς να σκιρτήσει το μυαλό ότι η φουσκαλίτσα θα 'κρυβε έναν μεγάλο «δράκο» που 'χε κολλήσει στα σπλάχνα και μεγάλωνε μαζί της. Θυμάμαι τη μάνα της να κλαίει, να λυγάει, να σηκώνεται, να σφίγγει τα δόντια και να ξεκινά για τη μάχη. Τον πατέρα της με κόκκινα τα μάτια απ' το κλάμα.

Χημειοθεραπείες, επέμβαση και πάλι χημειοθεραπείες. Εναν περίπου χρόνο με ισχυρά φάρμακα, ενέσεις, γιατρούς, πόνο. Η μικρή νίκησε. Επέστρεψε στο σχολείο, στις φίλες, στα πάρτι, στις βόλτες, στις χαρές. Φυλαγμένη ακόμη η φωτογραφία που 'ναι με τις φιλενάδες της στα πρώτα γενέθλια μετά από τον δύσκολο καιρό. Γελά. Δίχως τα μακριά μαύρα μαλλιά. Και είναι τόσο όμορφη με το λευκό μαντήλι που καλύπτει το γυμνό της κεφαλάκι.
Στη χώρα μας 300 παιδιά κάθε χρόνο νοσούν από καρκίνο. Ο δείκτης στην Ευρώπη αναφέρει ότι ο καρκίνος προσβάλλει ένα στα 500 παιδιά. Η Ruth Ladenstein από το Children's Cancer Research Institute στη Βιέννη αναφέρει πως «κάθε χρόνο καταγράφονται 35.000 νέα κρούσματα καρκίνου σε ανήλικους στην ΕΕ». Πλέον, όμως, η διαφορά είναι πως σε ποσοστό 81 έως 87% ο παιδικός καρκίνος θεωρείται ιάσιμος, αρκεί να προβλέπεται νωρίς.
Προβληματίζουν τα στοιχεία που δημοσίευσε προ ημερών η Διεθνής Ένωση για τον Παιδικό Καρκίνο (Childhood Cancer International: ιδρύθηκε το 1994 από 177 ενώσεις γονέων σε όλο τον κόσμο). Σε αναφορά του ο CCI υποστηρίζει πως για αρκετό καιρό, τα δικαιώματα και οι ανάγκες των παιδιών-εφήβων με καρκίνο «έχουν περιθωριοποιηθεί».
Οφείλουν οι κυβερνήσεις του κόσμου να ενωθούν σε μία κοινή διεθνή δράση για το θέμα αυτό. Δε χωρά αντίλογος. Τα παιδιά που νοσούν από καρκίνο στις φτωχές χώρες, πεθαίνουν. Ένα στα δύο πεθαίνει. Και στις υπόλοιπες χώρες, όμως, τις... πλούσιες, τα παιδιά βασανίζονται.
Σκέφτομαι την «Φλόγα» στην Αθήνα, τη «Λάμψη» στη Βόρειο Ελλάδα και τόσες άλλες οργανώσεις εθελοντών γονιών οι οποίες με δική τους οικονομική υποστήριξη από τις δράσεις που κάνουν και από δωρεές, παλεύουν να στηρίξουν με σπουδαία υλικά ψυχής, παιδιά και γονείς που μπαίνουν στην επίπονη διαδικασία με τον... κακό δράκο. Ομως, μήπως τελικά δεν είναι μόνον ένας ο... κακός δράκος;
Σκέφτομαι τις γυναίκες που άγρυπνες στέκονται στα παιδιά τους. Την Αφροδίτη, κάθε φορά που η μικρή έκανε χημειοθεραπεία. Κρατώ την εικόνα στο τέλος. Εκείνη που...

Ανάσα Αξιοπρέπειας - Give Greece A Breath of Dignity

sto kokkino

SUPPORT THE GREEK PEOPLE`S FIGHT AGAINST DEADLY AUSTERITY

SUPPORT THE GREEK PEOPLE`S FIGHT AGAINST DEADLY AUSTERITY

Μαμάδες και κόρες: Πώς θα βελτιωθούν οι σχέσεις τους

Οι σχέσεις μητέρας –κόρης είναι πολύπλοκες και ποικίλες: Ορισμένες γίνονται οι καλύτερες φίλες.
Άλλες, καταλήγουν να μιλούν μια φορά την εβδομάδα στο τηλέφωνο ή και καθόλου.
Κάποιες τσακώνονται συνέχεια και άλλες έχουν τις καλύτερες σχέσεις. Όποια κι αν είναι η σχέση σας με τη μητέρα ή την κόρη σας πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις.

Το πρόβλημα
Συνήθως από την πλευρά της κόρης, η μητέρα είναι πολύ υπερβολικά απαιτητική και επικριτική. Από την πλευρά της μητέρας, η κόρη δεν την ακούει, κάνει κακές επιλογές και δεν προσφέρει αρκετό χρόνο για εκείνες. Σε κάθε περίπτωση δείτε πως μπορείτε να ενισχύσετε τους δεσμούς σας και να περιορίσετε τις συγκρούσεις.
Κάντε την πρώτη κίνηση
Μην περιμένετε από τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. Η αναμονή μόνο σε κακό μπορεί να βγει. Σκεφτείτε πώς αισθάνεστε σε αυτή τη σχέση και τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει.
Αλλάξτε
Αρκετές φορές το ένα πρόσωπο πιστεύει ότι ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί αυτή η σχέση είναι να αλλάξει ο άλλος. Σκεφτείτε ότι το ίδιο περιμένει και ο άλλος από εσάς. Επομένως θα πρέπει εσείς οι ίδιες να προβείτε σε αλλαγές.
Έχετε ρεαλιστικούς στόχους
Τόσο οι μητέρες όσο και οι κόρες είναι συχνά ιδεαλίστριες όσον αφορά στις προσδοκίες τους για τη σχέση τους. Για παράδειγμα, οι κόρες τείνουν να πιστεύουν ότι η μητέρα τους θα είναι πάντα παρούσα και θα τις φροντίζει. Αυτή η ιδέα αναπτύσσεται από πολύ μικρή ηλικία. Δεν είναι πάντοτε έτσι.
Επικοινωνήστε
Η έλλειψη επικοινωνίας αποτελεί μια πρόκληση για τις μητέρες και τις κόρες. Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι είναι τόσο κοντά που πιστεύουν ότι η μία οφείλει να γνωρίζει πως αισθάνεται η άλλη. Ως αποτέλεσμα αυτού, καταλήγουν να μην επικοινωνούν καθόλου ή ακόμα χειρότερα να λένε η μία στην άλλη πράγματα που πληγώνουν και δεν ξεχνιούνται εύκολα. Επειδή καμία από τις δύο δεν είναι μάντης, θα πρέπει πάντοτε να λέτε ό,τι αισθάνεστε αλλά ευγενικά και με ήπιο τόνο. Νιώθετε ότι δεν σας στηρίζει αρκετά; Πείτε «μαμά νιώθω ότι δεν με στηρίζεις όσο θα μπορούσες, πράγμα που με πληγώνει.»
Ακούστε τι έχει να πει
Ακούω ενεργά σημαίνει «αντιλαμβάνομαι τι μου λέει ο άλλος» και όχι «ξέρω ήδη τι θα μου πει».
Διορθώστε άμεσα τη ζημιά
Μία από τις βασικές αρχές ενός υγιούς γάμου είναι να διορθώνετε γρήγορα τα πράγματα. Τα υγιή ζευγάρια ξέρουν ότι δεν πρόκειται να αποφύγουν μία αντιπαράθεση και την αντιμετωπίζουν από νωρίς. Το ίδιο ισχύει για τη σχέση μάνας και κόρης. Το να αφήσεις μια διαφωνία άλυτη μπορεί να ...

Ιστορικά - Άρθουρ Νίκολσον: Ο Άγγλος πρέσβης που ταπείνωσε την Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1885...

Διαβάστε πως ενέδωσε ο Τρικούπης στους Άγγλους, για να μπορέσει να πάρει το δάνειο, να γλυτώσει τη χώρα μας από την πτώχευση.
Η πτώχευση όμως είχε αποφασισθεί.
Η Ελλάδα πτώχευσε.
Η αξιοπρέπεια ήταν το μόνο που του έμενε, αλλά την έχασε επειδή πίστεψε στους ξένους.

---

Ο Άγγλος πρέσβης που ταπείνωσε τον Χ. Τρικούπη και την ελληνική χωροφυλακή στην πλατεία Συντάγματος...

Μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ελληνικής χωροφυλακής γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1885, μόλις λίγα χρόνια μετά από την ίδρυσή της.
Η δυναμική και προκλητική συμπεριφορά του Άγγλου πρέσβη, Άρθουρ Νίκολσον, ανάγκασε δύο ενωμοτίες πεζών και έφιππων, να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα για να του ζητήσουν συγνώμη. Την απόφαση που είχε υποχρεωθεί να λάβει ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, κάνοντας τις εφημερίδες να γράφουν για «δουλική συμπεριφορά, εθνικό εξευτελισμό και αγγλοκρατία». Δυστυχώς είχαν δίκιο, αλλά και ο Τρικούπης δεν είχε σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμού. Αιτία για τις παράλογες απαιτήσεις του Άγγλου αξιωματούχου, ήταν ένα περιστατικό που είχε συμβεί λίγες ημέρες πριν, στον λόφο του Λυκαβηττού.

Ο Άρθουρ Νίκολσον, μαζί με τη σύζυγό του, είχαν πάει περίπατο στον λόφο. Στην περιοχή περιπολούσαν τρεις χωροφύλακες, που πρόσεχαν τη δεντροφύτευση που είχε προηγηθεί. Μόλις είδαν το ζευγάρι των ξένων επισκεπτών, με φωνές και νοήματα τους ειδοποιούσαν ότι έπρεπε να διαλέξουν άλλο μονοπάτι για τη βόλτα τους.
Λέγεται ότι τότε οι χωροφύλακες τους φώναξαν «δεν περνάς σου λέω ουρέ ζαγάρ’ …» Οι Άγγλοι δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγαν. Ένας από τους χωροφύλακες, ο Λουκάς Καλπούζος, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Τους απώθησε βίαια, χτύπησε τον πρέσβη με το ραβδί του και όταν τράπηκαν σε φυγή, τους πέταξε πέτρες.
Ο πρέσβης Νίκολσον έγινε έξαλλος. Χωρίς να λάβει υπ όψιν του το πρωτόκολλο, παρέκαμψε τον υπουργό Εξωτερικών και ζήτησε συνάντηση με τον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Με την έκθεση που είχε συντάξει ανά χείρας, πήγε στο ραντεβού και απαίτησε την απόλυση του χωροφύλακα Καλπούζου.
Ο Πρωθυπουργός εκδήλωσε την συμπάθειά του στον Νίκολσον και διαβεβαίωσε ότι θα τον ικανοποιούσε όσο πιο άμεσα μπορούσε. Άμεσα διεξήχθη υπηρεσιακή έρευνα και εντοπίστηκε ο θερμόαιμος Καλπούζος, μετά από αναγνώριση του πρέσβη. Ο χωροφύλακας συνελήφθη και την επόμενη ημέρα απολύθηκε, όπως ήταν η απαίτηση του πρέσβη.

Ο αλαζονικός Άγγλος πρέσβης απειλεί και απαιτεί
Ωστόσο, η ιστορία είχε μια ανατροπή. Μέλη της κυβέρνησης, υπό τον Τρικούπη, μετέβησαν με καθυστέρηση στην οικία του Άγγλου διπλωμάτη, όπου ο πρωθυπουργός παρέθεσε τα γεγονότα όπως τα διηγήθηκε ο Καλπούζος, ο οποίος αναιρούσε πλήρως τα λεγόμενα του Νίκολσον. Ο διπλωμάτης, ακούγοντας τον Τρικούπη να τον αμφισβητεί, εξοργίστηκε ακόμη περισσότερο, θεωρώντας ότι ...

Πείνασα... Δίψασα... Γυμνός ήμουν... Η Αγάπη στην Πράξη

34 ... δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,
36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.
37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;
38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;
40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.

Ιησούς Χριστός (Ματθαίος 25:34-40)

Δυο χιλιάδες χρόνια είναι που ελέχθησαν αυτά τα λόγια. Και είναι ζωντανά και αναλλοίωτα. Σ' αυτή τη γλώσσα, μ' αυτές ακριβώς τις λέξεις που ούτε μετάφραση, ούτε επεξήγηση χρειάζονται.
Λόγια πάντα επίκαιρα, για όλους τους τόπους για όλους τους χρόνους.
Επίκαιρα για όλους τους λαούς, για όλους τους ανθρώπους.

Αν λειτουργούσαμε σύμφωνα μ' αυτά τα λόγια, ούτε κρίσεις, ούτε πόλεμοι, ούτε φτώχεια, τίποτε από αυτά δεν θα βιώναμε.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Τα λόγια αυτά, η βοήθεια που προκαλούν, η υποστήριξη που προσφέρουν, είναι η αγάπη στη πράξη. Αυτή είναι η αλληλεγγύη. Εκτός από το Καλό που προσφέρουν στον διπλανό μας, στον συνάνθρωπό μας προκαλούν και κάτι μεγαλύτερο, υψηλότερο, ωραιότερο.

Εμάς κάνουν ευτυχείς. Εμάς κάνουν χαρούμενους. Η πληρότητα που νιώθεις μέσα σου όταν βοηθάς τον συνάνθρωπό σου είναι ανυπέρβλητη..
Η μέγιστη χαρά που εισπράττεις, όταν θα ταΐσεις τον πεινασμένο, θα ποτίσεις τον διψασμένο, όταν θα ντύσεις τον ενδεή, όταν επισκεφθείς τον φυλακισμένο, τον αποξενωμένο, τον περιθωριακό.
Πρωτίστως εμένα συμφέρει αυτή η αλληλεγγύη, αυτή η έμπρακτη αγάπη.

Οι πράξεις αυτές είναι το κλειδί του Παραδείσου.
Του Παραδείσου, εδώ και μετά.
Του Παραδείσου στην αιωνιότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

hamomilaki