Tuesday 19 May 2015

Τα «γιατί» των γονιών - «Γιατί το παιδί μου δεν...;»

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Από τους πρώτους κιόλας μήνες της ζωής ενός παιδιού το άγχος και οι απορίες κυριεύουν το μυαλό των γονιών και ενίοτε τους βασανίζουν χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Ανησυχίες για τον ύπνο, για το φαγητό, το ύψος και το βάρος, αλλά και την ανυπακοή στροβιλίζονται στο μυαλό τους και τους ταλαιπωρούν.

Τα πράγματα αρκετές φορές είναι πολύ πιο απλά από αυτό που νομίζουμε και η εξήγηση μπορεί να δοθεί εύκολα με μια επίσκεψη ή ένα τηλεφώνημα στον παιδίατρο.

Για να σας διευκολύνουμε όμως, συγκεντρώσαμε μερικά από τα πιο δημοφιλή «γιατί» των γονιών και με τη βοήθεια των ειδικών δώσαμε ισάριθμες απαντήσεις.

Γιατί το παιδί μου δεν τρώει;
«Είναι στο ταπεραμέντο των νηπίων να αποφασίζουν τι τους αρέσει και τι δεν τους αρέσει στο φαγητό», σχολιάζει η κ. Μαρία Παπαδάκη, Παιδίατρος, τονίζοντας ότι η άρνηση του παιδιού να φάει μπορεί να είναι είτε θέμα συμπεριφοράς είτε ζήτημα κάποιας ίωσης, στην οποία η όρεξη συνήθως κόβεται. Επίσης, μπορεί να οφείλεται στο ότι το παιδί βγάζει δόντια και πονάνε τα ούλα του ή να έχει κάποια αλλεργία ή κάποια νόσο που μειώνει την όρεξη, επομένως επιβάλλεται παρακολούθηση από παιδίατρο. «Όταν μια οικογένεια έχει παιδάκι το οποίο σε διάφορες ηλικίες έχει θέμα με τη διατροφή του, θα πρέπει να το συζητά με τον παιδίατρο για να κρίνει αυτός αν είναι θέμα συμπεριφοράς ή άλλο ζήτημα που χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση ή εξετάσεις», προσθέτει η ίδια. Συγκεκριμένα για το θέμα της συμπεριφοράς πάντως, συστήνει ψυχραιμία και περιορισμό των καυγάδων, αφού πολλές φορές τα παιδιά χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο για να τραβήξουν την προσοχή των γονιών αν καταλάβουν ότι εκείνοι αγχώνονται για αυτό. «Χωρίς φασαρίες θα προσπαθήσουμε να του μάθουμε μια σωστή και υγιεινή διατροφή. Κάποια στιγμή όλα τα παιδιά, ακόμα και αυτά που δεν τρώνε πολύ, θα φάνε», καταλήγει.

Γιατί το παιδί μου δεν κοιμάται;
Τα μωρά παιδιά δεν έχουν μπει σε φυσιολογικούς βιολογικούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να έχουν διαταραχές στον ύπνο τους. «Το παιδί δεν κατανοεί το βιολογικό του ρολόι τη νύχτα και τη μέρα, επομένως είναι ουτοπικό να απαιτούμε από αυτό να κοιμάται τις ώρες που κοιμόμαστε εμείς. Συν το γεγονός ότι έχει την απαίτηση να τραφεί», εξηγεί η κ. Παπαδάκη. Ειδικά μάλιστα τα μωρά που θηλάζουν, ενδέχεται να ξυπνούν συχνά κατά τη διάρκεια της νύχτας αφ’ ενός για να τραφούν αφ’ ετέρου γιατί τη νύχτα το μητρικό γάλα είναι πιο θρεπτικό και σε μεγαλύτερη ποσότητα. Είναι δηλαδή προγραμματισμένα από τη φύση τους να ξυπνούν. Στην περίπτωση των νηπίων, αίτια για να μην μπορούν να κοιμηθούν ενδεχομένως να είναι η οδοντοφυΐα ή κάποιος πυρετός. Επίσης, υπάρχουν παιδιά τα οποία μπορεί μέσα στην ημέρα να έχουν κοιμηθεί τόσο πολύ που το βράδυ να μη νυστάζουν και επομένως να χρειάζεται αλλαγή στα ημερήσια ωράριά τους.

Γιατί το παιδί μου δεν ψηλώνει;
Οι λόγοι για τους οποίους ένα παιδί δεν «παίρνει μπόι» μπορεί να είτε αρκετά απλοί, αλλά και πιο σύνθετοι. Μπορεί το παιδί να έχει καθυστερημένη ανάπτυξη και κάποια στιγμή να ψηλώσει, μπορεί επίσης να έχει κοντούς προγόνους και άρα το ύψος του να είναι γενετικά καθορισμένο. Επίσης, ένα παιδί μπορεί παρά το γεγονός ότι είναι κοντό να μεγαλώνει με σωστό ρυθμό. «Είναι πολύ σημαντικό να δούμε με τι ρυθμό ανάπτυξης ψηλώνει ένα παιδί και αυτό μπορεί να το ελέγξει ο Παιδίατρος, δηλαδή το πόσο αυτό το παιδί είναι γενετικά προδιατεθειμένο να ψηλώσει και πόσο γρήγορα ψηλώνει ή δεν ψηλώνει. Όσον αφορά τους παθολογικούς λόγους είναι αρκετοί και μπορεί να αφορούν τη διατροφή του, τις ορμόνες τους ανάλογα με την ηλικία, και κάποιες χρόνιες παθήσεις», σχολιάζει η κ. Παπαδάκη.

Γιατί το παιδί μου δεν μιλάει;
Το θέμα της ομιλίας, όπως λέει η κ. Παπαδάκη, έχει διάφορες αιτίες. «Θα πρέπει να εξακριβώσουμε αρχικά αν το παιδί ακούει, αν δεν έχει μιλήσει μέχρι την ηλικία των δύο. Επίσης, θα πρέπει να δούμε τι ερεθίσματα δέχεται από το περιβάλλον του, αν είναι δίγλωσσο και ακούει διάφορες γλώσσες στο σπίτι και αν έχει καθυστέρηση λόγου και ίσως βρίσκεται σε κάποιο φάσμα αυτισμού», εξηγεί. Υπάρχουν βέβαια και παιδιά, τα οποία καθυστερούν να μιλήσουν, όμως… ξαφνικά λένε τα πάντα. Αν το παιδί όμως φτάσει σε ηλικία δύο χρονών και δεν μιλάει, τότε ο παιδίατρος θα πρέπει να αποφασίσει αν θα πρέπει το παιδί να εξεταστεί από κάποιον αναπτυξιολόγο.

Γιατί το παιδί μου δεν παίρνει βάρος;
Η απάντηση εδώ είναι παρεμφερής με εκείνη για το ύψος του παιδιού. Και πάλι δεν θα πρέπει να μείνουμε στον απόλυτο αριθμό του βάρους, αλλά στον ρυθμό ανάπτυξής του. Από εκεί και πέρα, ρόλο μπορεί να παίζουν σε αυτό και οι διατροφικές του συνήθειες: ένα παιδί που δεν παίρνει ύψος επειδή δεν τρέφεται σωστά, δεν θα πάρει και βάρος.

Γιατί το παιδί μου δεν είναι ήρεμο (γιατί έχει νεύρα);
Όπως εξηγεί ο κ. Δημήτρης Κούκης, Παιδοψυχολόγος, ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο το παιδί μπορεί να έχει νεύρα είναι κάποια μεταβατικά στάδια στη ζωή του, όπως η ηλικία των 4 έως 6 χρονών και η εφηβεία. Σε αυτές τις περιόδους υπάρχουν ψυχολογικές, ορμονικές και σωματικές μεταβολές που δικαιολογούν την εκδήλωση νεύρων. Άλλη αιτία είναι ότι ενδεχομένως το παιδί κρούει το καμπανάκι για κάποια δική του ή οικογενειακή δυσλειτουργία, για παράδειγμα μια κρίση σχέσης των γονέων, ή ερχομός ενός νέου μέλους και η ανασφάλεια που τον συνοδεύει. Επίσης, το παιδί μπορεί να έχει νεύρα αν δέχεται πίεση από το περιβάλλον του. Ένα εξαιρετικά φορτωμένο ημερήσιο πρόγραμμα με σχολείο, φροντιστήριο, προπόνηση και μελέτη μπορεί να το κουράσουν σωματικά και ψυχικά και να εκδηλώσει την ευρύτερη υπερκόπωσή του με νεύρα προς τους γονείς που δεν το προφυλάσσουν από το βαρύ αυτό πρόγραμμα.

Γιατί το παιδί μου δεν με ακούει;
«Και γιατί να ακούει;», αναρωτιέται ο κ. Κούκης, «Γιατί πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι το παιδί μας πρέπει να μας ακούει κιόλας; Δεν είναι δεδομένο ότι πάντοτε θα πρέπει να μας ακούει». Όπως αναφέρει, το παιδί μπορεί να παρακούει τους γονείς του αν είναι εκπαιδευμένο έτσι ώστε να έχει αντιρρήσεις. Αν δηλαδή οι γονείς μεταξύ τους δεν συμφωνούν, τότε ενδεχομένως το παιδί να μην συμφωνεί μαζί τους. Αν ο μεγάλος του αδερφός ή αδερφή είναι μόνιμα πνεύμα αντίρρησης, τότε πιθανώς και το ίδιο το παιδί χωρίς να έχει άλλη γνώμη να σκεφτεί πρώτα την αμφισβήτηση. Άλλη αιτία είναι το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν από πολύ μικρές ηλικίες μέχρι και το τέλος της εφηβείας τους την ροπή στο να κάνουν κάτι παραπάνω, να ξεπερνούν τα όρια, τα οποία είναι τοποθετημένα από τους γονείς. Τέλος, αιτία για την «παρακοή» του παιδιού μπορεί να είναι η υπερβολή των γονιών στους περιορισμούς. «Δεν έχουν εμπιστοσύνη στο παιδί, με αποτέλεσμα εκείνο αφού σέβεται τον εαυτό του να μην ‘φρενάρεται’ εύκολα», εξηγεί ο κ. Κούκης και καταλήγει: «Σε ένα βαθύτερο και αν θέλετε πιο φιλοσοφικό επίπεδο, τα παιδιά ευτυχώς που δεν ακούν για να μην γίνουν κλώνοι δικοί μας, να γίνουν μοναδικά, να αυτονομηθούν».

in2life

Πάει, το πήρα απόφαση. Εγώ φταίω ...

πρώτη ανάρτηση από το χαμομηλάκι εδώ

Σε έναν πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο. Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.
Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.
Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…
..........................
Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.
Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…
Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;

..........................
Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.
Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…

Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!! 
Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.
..........................
Πως γίνεται αυτό με εμένα;…
Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.
Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο.
..........................
Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…
Εμένα! Εσένα!
Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου... Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του....Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο. 
..........................
«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.
Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…
Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»


...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας.... Σε εσάς αγαπημένοι... 
 

όλο το κείμενο από τη Μαμά Κατερίνα εδώ: http://kapaworld 

Robert Fulghum: «Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο»

… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο. Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
  • Να μοιράζεσαι τα πάντα.
  • Να παίζεις τίμια.
  • Να μη χτυπάς τους άλλους.
  • Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
  • Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
  • Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
  • Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
  • Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
  • Να κοκκινίζεις.
  • Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
  • Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
  • Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
  • Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
  • Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
  • Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς.
  • Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ όλες: τη λέξη ΚΟΙΤΑ.
  • Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής, η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή
Πάρτε μια απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε την με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε τη στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας και θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή.

Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς οι άνθρωποι τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο.
Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθαρίζουν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους…

…Τελικά πρέπει να σας πω πως έχω άδεια παραμυθά. Ενας φίλος μου μου την έβγαλε και την κρέμασε στον τοίχο, πάνω από το γραφείο μου. Αυτή η άδεια μού επιτρέπει να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, για να ξαναβάζω σε σειρά τις εμπειρίες μου και να προωθώ το μύθο, όσο αυτός εξυπηρετεί κάποια όψη της αλήθειας.

Ακόμη περιέχει το «πιστεύω» ενός παραμυθά:
  • Πιστεύω ότι η φαντασία είναι πιο δυνατή από τη γνώση.
  • Ότι ο μύθος είναι πιο δραστικός από την ιστορία.
  • Ότι τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα.
  • Ότι η ελπίδα πάντα θριαμβεύει έναντι της εμπειρίας.
  • Ότι το γέλιο είναι η μόνη θεραπεία της θλίψης.
  • Και πιστεύω ότι η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο.
Προσπάθησα πολύ να μη γράψω κάτι που θα γινόταν η αιτία να μου αφαιρέσουν την άδεια…»

Robert Fulghum

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki