Wednesday 3 August 2016

Οι αναξιόπιστοι προδίδονται από τη συμπεριφορά τους
Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

5 «αγαπημένες» συνήθειες των αναξιόπιστων ανθρώπων

Πολλές φορές κάποιες συνήθειές σας, κι ας μην τις κάνετε συνειδητά ή επίτηδες, σας χαρακτηρίζουν τόσο έντονα που οι γύρω σας σας ταυτίζουν με αυτές σχηματίζοντας μια γνώμη για σας που είτε μπορεί να είναι ελαφρώς άδικη, είτε να μην αντιστοιχεί πλήρως στην εικόνα σας. 

Σας θεωρούν αποτυχημένους σε κάποιους τομείς, αναξιόπιστους και άτομα στα οποία δεν μπορεί κανείς να βασιστεί ή να ακούσει κάτι δημιουργικό. 
Σε κάθε περίπτωση, σίγουρα δεν είναι ευχάριστη, και κάτι πρέπει να κάνετε γι’ αυτό.

1. Είστε νευρικοί
Όταν βρίσκεστε ανάμεσα σε κόσμο ή σε μια επαγγελματική συνάντηση, τυχαίνει να κουνάτε νευρικά τα πόδια σας, πολλές φορές χωρίς να το έχετε καν συνειδητοποιήσει. 
Αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που δεν είναι αρκετά δυνατός ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. 
Έναν τέτοιο άνθρωπο, λοιπόν, δύσκολα θα τον εμπιστευτεί κάποιος.

2. Είστε σιωπηλοί

Πολλές φορές, αυτή η συνήθεια, ταιριάζει με τη νευρικότητα και το τρέμουλο στα πόδια. 
Όταν βρίσκεστε μαζί με κόσμο, προτιμάτε να μην μιλάτε αφού στην ουσία φοβάστε πως αυτό που θα πείτε δε θα είναι αρεστό στην παρέα ή στους συναδέλφους σας. 
Πιστεύετε ότι θα σας κοροϊδέψουν ή θα γελάσουν μαζί σας και επιλέγετε να μην εκτεθείτε. Αφού δεν έχετε εμπιστοσύνη στις ίδιες σας τις δυνάμεις, πώς περιμένετε να έχουν οι άλλοι;

3. Φτάνετε πάντα αργοπορημένοι

Μπορεί την πρώτη ή δεύτερη φορά να είναι κάπως αστείο ή και γοητευτικό, όμως είναι μια συνήθεια που δεν αρέσει σε κανέναν. Ούτε καν στα άτομα που αργούν οι ίδιοι! 
Δείχνει ένα άτομο αναξιόπιστο, που δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του και να σεβαστεί εκείνους που τον περιμένουν.

4. Είστε αναβλητικοί
Η αναβλητικότητα είναι ολόκληρο θέμα από μόνη της. 
Ας αρκεστούμε στο ότι τα άτομα που αναβάλουν συνεχώς τις υποχρεώσεις τους, δέιχνουν πως είναι ευθυνόφοβοι, αδύναμοι χαρακτήρες και αναξιόπιστοι αφού δεν μπορούν να δράσουν όταν και όπως πρέπει.

5. Λέτε ψέματα

Μπορεί να λέτε μικρά ή μεγάλα ψέματα αλλά στο τέλος ένα είναι σίγουρο, το ψέμα είναι ψέμα. 
Κανείς δεν συμπαθεί και δεν εμπιστεύεται έναν ψεύτη. 
Όποια και να είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζετε, να θυμάστε πως τελικά όλοι προτιμούν την αλήθεια και τα σταράτα λόγια, όσο κι αν πικράνουν ή πονέσουν μερικούς.

Φιλήμων και Βαυκίς: Βελανιδιά και Φλαμουριά / Baucis and Philemon

Στα πολύ πολύυυυυ παλιά χρόνια, που η γλυκιά ομίχλη των μύθων τα σκεπάζει, σε ένα καταπράσινο δάσος ζούσε ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι, ο Φιλήμονας και η Βαυκίδα. 
Η αγάπη τους ήταν μεγάλη και ούτε στιγμή δεν έκανε ο ένας χωρίς τον άλλον.
Όταν η Βαυκίδα ασχολούνταν με τις δουλειές του νοικοκυριού της, πάντοτε ο καλός της τη βοηθούσε και της έλεγε τραγούδια αγάπης, και όταν ο Φιλήμονας πήγαινε στο δάσος βαθιά για να κόψει ξύλα ή να κυνηγήσει, η Βαυκίδα του χοροπηδηχτά τον ακολουθούσε και του σιγοτραγουδούσε.
Κάποια μέρα ο Δίας, που λέτε, αποφάσισε να κατέβει από το ολύμπιο παλάτι του και να επισκεφτεί τους ανθρώπους. Ήθελε να δει αν ακολουθούν τον ίσιο δρόμο στη ζωή τους, αλλά πάνω απ' όλα αν έχουνε καλοσύνη στην καρδιά τους.
Πήρε μαζί του λοιπόν τον Ερμή, και σαν δυο φτωχοί ζητιάνοι χτύπαγαν τις πόρτες των ανθρώπων.

Όλοι οι νυκοκυραίοι όμως, μα όλοι, έκλειναν κατάμουτρα τα πορτόφυλλα, βλέποντας δυο πεινασμένους κουρελήδες.
Μεγάλη στεναχώρια έπιασε το Δία.
Πάνε οι άνθρωποι, μονολογούσε, κάκεψαν και η καρδιά τους πέτρα έχει γίνει.

Γεμάτοι απογοήτεψη, περπατώντας αργά-αργά, έφτασαν και στο μικρό σπιτάκι του Φιλήμονα και της Βαυκίδας.
— Ας χτυπήσουμε και εδώ, είπε ο Ερμής, ίσως μας δεχτούν και μας φιλοξενήσουν.
Μπορεί να ήταν θεοί, αλλά, μη νομίζετε, σαν ζητιάνοι και πείνα και κούραση και νύστα ένιωθαν.
Τακ-τακ, χτυπάνε την ξύλινη πορτούλα, και δυο χαρούμενα πρόσωπα διάπλατα την άνοιξαν.

— Περάστε ξένοι, περάστε, είπε το αγαπημένο ζευγάρι με ένα στόμα.

Τάισαν, τους δυο θεούς, τους πότισαν, τους έβαλαν κοντά στο τζάκι να ζεσταθούν και ούτε που ρώτησαν από που έρχονται, ποιοι είναι και πού πηγαίνουν.

Σαν ξημέρωσε και του ήλιου το φως έδιωξε τις σκιές από το δάσος, πετάχτηκε πρώτη η Βαυκίδα και να ετοιμάσει ζεστό χυλό με μέλι και καρύδια, να φάνε οι ξένοι και να στυλωθούν.
Στη μέση της σάλας τους βρήκε όρθιους, πανώριους, με ρούχα θεϊκά να την κοιτούν.
— Αγάπη μου, έλα, έλα γρήγορα να δεις, φώναξε.
Ήρθε κοντά της και ο Φιλήμονας και οι δυο μαζί έμειναν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά των θεών.

— Είσαστε το πιο αγαπημένο ζευγάρι, οι πιο καλοί άνθρωποι πάνω στη γη, τους είπε ο Δίας. Θέλω να σας εκπληρώσω την πιο μεγάλη σας επιθυμία. Δεν έχετε παρά να μου πείτε τι θέλετε και θα σας το χαρίσω.

Το αγαπημένο ζευγάρι τότε, μη νομίζετε, δε ζήτησε ούτε πλούτια ούτε δόξα, ούτε παλάτια.
Και οι δυο, με μια φωνή ζήτησαν να πεθάνουν μαζί, όταν θα 'ρθει αυτή η ώρα για να μην πονέσει κανένας από τους δυο από το χαμό του άλλου.

Και σαν έφτασε η ώρα τους, σε βαθιά γεράματα, έβγαλαν ρίζες και κορμό και φύλλα και έγινε Δρυς ο Φιλήμονας και Φιλύρα η Βαυκίδα.
Και από τότε, όπου δείτε βελανιδιά και φλαμουριά πλησιάσετε κοντά και κάνετε σιωπή, θα ακούσετε, οπωσδήποτε, ανάμεσα από τα φύλλα τους τα τραγούδια της αγάπης του Φιλήμονα και της Βαυκίδας του.

Αλήθεια σας λέω.
το χαμομηλάκι


Πρώτη ανάρτηση: 

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki