Tuesday 7 March 2017

Τη γιαγιά μου τη λένε Ανθή...

«Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί όλα τα παιδιά αγαπάμε τις γιαγιάδες μας;
Θα σας πω εγώ γιατί! Μας κάνουν όλα τα χατίρια, ασχολούνται πολύ μαζί μας και δεν έχουν σκοτούρες στο κεφάλι τους.
Grandmother with her granddaughter working in the garden
Ενώ οι γονείς μας, από τη μία πρέπει να δουλέψουν από την άλλη πρέπει να μετρήσουν τους λογαριασμούς, και έτσι δεν υπάρχει χρόνος για διασκέδαση και παιχνίδια μαζί τους.

Τη γιαγιά μου τη λένε Ανθή, και νομίζω ότι της ταιριάζει πολύ αυτό το όνομα, γιατί το σπίτι της είναι το μόνο που ξεχωρίζει σε όλες τις Σέρρες. Ένα σωρό τριαντάφυλλα, τουλίπες, χρυσάνθεμα, μαργαρίτες και γαρδένιες μπουκώνουν το πολύχρωμο σπίτι της και οι γείτονες την ρωτούν:
- Κυρά-νεράιδα, πως στέκεις όρθια τόσα λουλούδια; Τι μαγικό φίλτρο χρησιμοποιείς; Κανείς δεν έχει κρατήσει σωστό χρυσάνθεμο σε όλες τις Σέρρες.
- Τα αγαπώ, για αυτό, λέει η γιαγιά μου, αλλά δεν φαίνονται να τη πιστεύουν οι γείτονες.

Όποτε πηγαίνουμε στο σπίτι της, το ζεστό και συμπαθητικό χαμόγελο της που φτάνει μέχρι τα αυτιά της και με σέρνει ως τον κήπο για να ποτίσουμε και να κλαδέψουμε τα όμορφα και μοσχομυριστά λουλούδια της.
Τα μαλλιά της είναι κατάλευκα σαν τα χιονισμένα βουνά, αλλά τα βάφει ξανθά για να δείχνει πιο νέα.
Τότε τα μαλλιά της μεταμορφώνονται και γίνονται χρυσαφένια σαν την άμμο.

Ο ήλιος όποτε βλέπει τα μεγάλα, πράσινα, γελαστά και πολύ γλυκά της μάτια, έρχεται πιο κοντά για να την δει καλύτερα.
Της χαϊδεύει τα μαλλιά και τη βοηθάει να φροντίσει τα λουλούδια της,
Το δέρμα της είναι λευκό σαν παγωτό βανίλια και δεν καταλαβαίνεις την ηλικία της.

Έχει χρυσή και ευαίσθητη καρδιά, πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα και από ότι φαίνεται ζει πολλούς αιώνες, γιατί ξέρει τόσες πολλές ιστορίες που θα μπορούσε να γράψει βιβλία. Τις βάζει κάτω, τις ξεδιαλέγει και μου τις λέει μία-μία.

Αγαπώ πολύ τη γιαγιά μου και θέλω να ζήσει πολλά χρόνια ακόμα.
Γιατί ξέρω πως χωρίς τη γιαγιά μου, η ζωή μου θα ήταν άχρωμη. Θα είχε μόνο γκρι και μαύρο.
Και θα μετρούσα και εγώ λογαριασμούς …»

Παζιώνη Σοφία
Μαθήτρια Ε’ Δημοτικού

(Το συγκεκριμένο κείμενο έπεσε στα χέρια μου τυχαία. Με άγγιξε. Δημοσιεύεται κατόπιν αδείας των γονιών της Σοφίας. Καμία αλλαγή η προσθήκη δεν έχει πραγματοποιηθεί.

1 comment:

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki