Sunday 30 April 2017

Πόνοι ανάπτυξης στα παιδιά.
Ανεξερεύνητη αλλά ακίνδυνη κατάσταση

Όταν τα παιδιά ξυπνούν τη νύχτα και παραπονιούνται για πόνους στις αρθρώσεις, μπορεί να πρόκειται για αυτό που λέμε πόνοι της ανάπτυξης. 
Μεγαλύτερης διάρκειας πόνοι στις αρθρώσεις, ωστόσο, θα πρέπει να εξετάζονται από τον παιδίατρο, για να αποκλείσει σοβαρές παθήσεις του σκελετικού συστήματος, η άλλες καταστάσεις με παρόμοια συμπτωματολογία.
Εδώ οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί.

Έως και το 30 % όλων των παιδιών προσχολικής ηλικίας πάσχουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, από τους λεγόμενους πόνους της ανάπτυξης. 

Επηρεάζονται παιδιά στο στάδιο της ανάπτυξης - μεταξύ του τέταρτου και έκτου και δέκατου έως 16ου έτους ζωής.
Οι πόνοι συχνά συμβαίνουν δύο έως τρεις φορές το χρόνο και διαρκούν λίγες βδομάδες. 
Μπορούμε να σκεφτούμε ότι πρόκειται για τους πόνους ανάπτυξης, αν το παιδί παραπονιέται για πόνους στα πόδια κατά την ώρα που πάει για ύπνο, ή ακόμη και στη μέση της νύχτας.
Οι πόνοι εμφανίζονται κυρίως στους μυς και τα άκρα, συνήθως στα πόδια, αλλά και στα γόνατα, τις πατούσες, τα χέρια, τις γάμπες και τις κνήμες. 
Ειδικά κατά τη διάρκεια ηρεμίας και χαλάρωσης του παιδιού, οι πόνοι αυτοί γίνονται πιο αισθητοί, γι αυτό και τις πλείστες φορές εμφανίζονται το απόγευμα και τη νύχτα. Μερικές φορές μπορεί επίσης να έχουμε και κράμπες.

Τυπικά συμπτώματα
👦👧 Οι πόνοι εμφανίζονται το απόγευμα ή τη νύχτα, συχνά μετά από εκτεταμένη κινητικότητα/άσκηση την μέρα.
👦👧 Κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης, το παιδί δεν παραπονιέται για πόνους.
👦👧 Ο πόνος δεν είναι εντοπισμένος ακριβώς, αφορά κυρίως τα μακρά οστά (άνω και κάτω μηρός) ή πιο σπάνια τις αρθρώσεις.
👦👧 Ο πόνος μεταναστεύει ή αλλάζει πλευρά.
👦👧 Η διάρκεια του πόνου κυμαίνεται από μερικά λεπτά έως μία ώρα.
👦👧 Το επόμενο πρωί το παιδί είναι ελεύθερο συμπτωμάτων

Ανεξερεύνητη αλλά ακίνδυνη κατάσταση
Η αιτία των πόνων αυτών είναι ανεξερεύνητη μέχρι τώρα. Αλλά είναι ευτυχώς ως επί το πλείστον αβλαβείς. 
Σαν αιτία υπάρχει η υποψία του τεντώματος των τενόντων και των συνδέσμων, οι οποίοι δεν μεγαλώνουν με την ίδια ταχύτητα όσο τα οστά κατά τη νυχτερινή μίνι εκτόξευση της ανάπτυξης έως και 0,2 χιλιοστά ανά ημέρα. 
Ο όρος "πόνοι ανάπτυξης" ως εκ τούτου, στην πραγματικότητα έχει επιλεγεί λανθασμένα, διότι η ανάπτυξη αυτή καθ’ εαυτή δεν πονά. Αυτά που πονούν είναι οι αρθρώσεις, οι μυς και τα άκρα.
Όμως κατά τη διάρκεια του φαινομένου του πόνου, δεν υπάρχουν αλλοιώσεις στα οστά, τις αρθρώσεις ή στα εργαστηριακά ευρήματα. 
Οι γιατροί πιστεύουν ότι οι πόνοι δεν προκαλούνται κατ 'ανάγκη από τη διαδικασία της ανάπτυξης, αλλά από μια υπερφόρτωση των όχι ακόμα πλήρως ανεπτυγμένων μυών, ή από το συνδυασμό ανάπτυξης και υπερφόρτωσης. 
Ως εκ τούτου, θα πρέπει σε παιδιά που ασχολούνται πολύ με τον αθλητισμό, να λαμβάνεται λεπτομερές ιστορικό, σχετικά με το αν ο πόνος εμφανίζεται μετά από έντονη άσκηση.

Δεν αγνοούμε τον πόνο - Πάρτε το παιδί σας στα σοβαρά! 

👦👧 Συνήθως οι πόνοι είναι πραγματικοί, και δεν τους επικαλείται το παιδί επειδή δεν έχει καμία επιθυμία να τρέξει ή να πάει στο σχολείο την επόμενη μέρα. 
👦👧 Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση του αβλαβούς, αν και ενοχλητικού πόνου από επικίνδυνες ασθένειες του σκελετικού συστήματος, όπως η φλεγμονή των οστών, ρευματικές παθήσεις ή ακόμη και καρκίνος των οστών. 
👦👧 Αυτές οι σοβαρές ασθένειες στο σκελετικό σύστημα πρέπει να εντοπίζονται και να αντιμετωπίζονται άμεσα. Ως εκ τούτου, οι πόνοι ανάπτυξης είναι μία διάγνωση που γίνεται εξ αποκλεισμού.
👦👧 Αυτό σημαίνει, ότι πρώτα θα πρέπει να αποκλείονται άλλες σοβαρές αιτίες του πόνου. 
👦👧 Αν δεν εξαφανιστούν τα συμπτώματα μετά από δύο εβδομάδες, θα πρέπει κατ 'ανάγκη να αποταθούμε στον παιδίατρο. 
👦👧 Ακόμα, όταν ο πόνος εμφανίζεται μόνο σε ένα σημείο και δεν μεταναστεύει, ή το παιδί μόνιμα δεν μπορεί να επιβαρύνει ένα πόδι ή αν υπάρχουν ορατές ή επώδυνες τοπικές αλλοιώσεις, όπως για παράδειγμα, οίδημα και ερυθρότητα, αυτά είναι φυσικά, ένας λόγος για να ζητήσετε αμέσως ιατρική βοήθεια.

Με αυτά τα συμπτώματα το παιδί πρέπει να επισκεφθεί τον παιδίατρο:
👦👧 Εάν το παιδί σας δεν μπορεί να σταθεί.
👦👧 Αν έχει ένα αιμάτωμα( μελανιά) που δεν υποχωρεί.
👦👧 Αν το παιδί σας παραπονιέται για πόνο όταν το πόδι του μετακινηθεί παθητικά.
👦👧 Αν μια άρθρωση είναι ζεστή ή /και πρησμένη.
👦👧  Εάν στο σώμα του εμφανίζονται εξανθήματα (κοκκινίλες) ή οιδήματα.
👦👧 Αν το παιδί σας παραπονιέται συνεχώς για πόνο μόνο σε ένα ορισμένο σημείο.
👦👧 Εάν το παιδί σας δεν αισθάνεται τίποτα στο πόδι (ακόμα και αν το τσιμπήσουμε για παράδειγμα).
👦👧Εάν το παιδί σας έχει πυρετό ή / και παραπονιέται για σοβαρές κεφαλαλγίες.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου με τους πόνους ανάπτυξης;
Εάν οι πόνοι παρουσιάζονται ως αβλαβείς πόνοι ανάπτυξης , μπορούμε μόνο να ανακουφίσουμε τον πόνο. 
Δίνουμε στο παιδί πολλή προσοχή και το καθησυχάζουμε. 
Μία χλιαρή κομπρέσα στην επώδυνη περιοχή ή ένα ζεστό μπάνιο μπορεί να βοηθήσει με τον πόνο. 
Τρίβουμε τις αρθρώσεις με λαδάκι ή αλοιφή για αθλητές και διαβάζουμε κάτι στο παιδί μας αν χρειάζεται την παρουσία μας.
Αν οι πόνοι είναι πολύ έντονοι, μπορούμε επίσης να χορηγήσουμε ένα παυσίπονο, όπως η παρακεταμόλη, φυσικά ανάλογα με το βάρος του παιδιού, και σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.

Νίκος Μακρίδης MD, PhD Ειδικός Παιδίατρος Διδάκτωρ πανεπιστημίου Βιέννης-Αυστρίας 
infokids

Saturday 29 April 2017

Ιστορικά: «Η λατρεμένη Φρειδερίκη»,
που έκανε τα παιδιά «εξαγώγιμο προϊόν»

Φωτογραφία και λεζάντα από το φυλλάδιο «Test of Time» 
του Near East Foundation (1953) | Τ. Κωστόπουλος

Βασιλική Χρυσοστομίδου*

«Η βασίλισσα Φρειδερίκη, κόρη του Γερμανού δούκα του Μπρούνσβικ, έχει κάνει για την ευημερία των άπορων παιδιών πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη Ελληνίδα»
περιοδικό «Νew Yorker», 25/8/1951
Οι παιδοπόλεις αποτέλεσαν την καρδιά της προνοιακής πολιτικής της Φρειδερίκης και λειτούργησαν ως εργαστήρια αναπαραγωγής της εθνικοφροσύνης και ενίσχυσης του θεσμού της μοναρχίας στην Ελλάδα.

Η επιστροφή του Γεωργίου στη χώρα μετά το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου του 1946, με τον εμφύλιο πόλεμο να κλιμακώνεται απειλητικά και την κυβερνητική αστάθεια να ταλανίζει τη χώρα, δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική για το μέλλον της ελληνικής μοναρχίας.
Ο Γεώργιος, παρά την υποστήριξη που έλαβε από τον βρετανικό παράγοντα, ήταν ύποπτος για επανάληψη των παλαιών πολιτικών εκτροπών του.
Το διάδοχο ζεύγος Παύλου-Φρειδερίκης φλεγόταν από την επιθυμία επιστροφής του στην Ελλάδα και αποτελούσε τη μεγάλη ελπίδα της φιλομοναρχικής παράταξης (F.O. 371/58854/R1773, 7/8/1946).

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο πρόσωπο της Φρειδερίκης που, ως πριγκίπισσα διαδόχου μετά τον γάμο της με τον Παύλο το 1938, είχε ξεκινήσει δυναμικά την κατασκευή του προφίλ της ως μέλλουσας μητέρας του έθνους.
Ο θάνατος του Γεωργίου την 1η Απριλίου 1947 θα φέρει τον Παύλο στον θρόνο και τη Φρειδερίκη στην κεντρική σκηνή της πολιτικής ζωής της χώρας, με την ανάληψη πρωτοβουλιών και ενεργειών που θα καταστήσουν το Παλάτι βασικό πόλο εξουσίας στην Ελλάδα - και αξιόπιστο σύμμαχο στο πλευρό των ΗΠΑ, που διαδέχτηκαν τη Βρετανία στην κηδεμονία της χώρας από τον Μάρτιο του 1947.
..........
Ένα εξαγώγιμο προϊόν
«Ο Αμερικανός λοχίας Stephen Merril, που μιλά ελληνικά σαν ντόπιος, κρατάει έναν μικρό “συμπατριώτη” του στην Παιδόπολη Ιωαννίνων». Φωτογραφία και λεζάντα από το «National Geographic» (Δεκέμβριος 1949)

Κατά τη δεκαετία 1950-1960 πραγματοποιούνται μαζικές υιοθεσίες Ελληνόπουλων στις ΗΠA.
Ένα δημοσίευμα του Ιουνίου 1963 στο περιοδικού «Νέα Οικονομία» αναφέρει:

«Επ’ ευκαιρία της αφίξεως του 10.000στού παιδιού που υιοθέτησαν Αμερικανοί από την Ελλάδα, έγινε επίσημος τελετή εις τον Λευκόν Οίκον.
Η κ. Κένεντυ, ο γερουσιαστής της Οκλαχόμας, ο βουλευτής της Πενσυλβάνιας, οι ιερείς των Ελληνικών Κοινοτήτων, ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ελληνικής πρεσβείας και όστις άλλος, παρέστησαν εις την άφιξιν του παιδιού το οποίο θα γίνει πλέον Αμερικανάκι»
(παρατίθεται στο άρθρο του Ανδρέα Δενεζάκη, «Λέπιδα. Από τις Βασιλικές Τεχνικές Σχολές στο Hot Spot για τους μετανάστες-πρόσφυγες»).

Η Φρειδερίκη πρωταγωνιστεί στις υιοθεσίες.
Όπως παραδέχεται σε συνέντευξή της τον Σεπτέμβριο του 1949 στο περιοδικό «Reader’s Digest», περνάει πολύ χρόνο στην Παιδόπολη του Αγίου Ανδρέα όπου «φιλοξενούμε 700 κορίτσια ηλικίας 6-14 ετών, συζητώντας με τις ανάδοχες οικογένειες που ενδιαφέρθηκαν να τα υιοθετήσουν».

Το 1996 διάφορα δημοσιεύματα στον αμερικανικό Τύπο προκαλούν αίσθηση για το σκάνδαλο των παράνομων υιοθεσιών στις ΗΠΑ:
● «Ιστορίες κλεμμένων παιδιών και χαμένων ταυτοτήτων. Απόηχοι ενός ελληνικού σκανδάλου στη Νέα Υόρκη» («The Νew York Times», 13/4/1996)·
● «Τα μωρά της Ελλάδας που έγιναν αντικείμενο μαύρης αγοράς επιστρέφουν στην πατρίδα. Κλεμμένα παιδιά απαιτούν να μάθουν την ιστορία τους» («Seattle Times», 22/9/1996)·
● «Ελληνοαμερικανοί φοβούνται πως μπορεί να υπήρξαν παιδιά μαύρης αγοράς» («Los Angeles Times», 29/9/1996).

Το πολυδαίδαλο κύκλωμα των υιοθεσιών παιδιών από την Ελλάδα στην Αμερική και τα χαλκευμένα στοιχεία συσκοτίζουν μέχρι σήμερα αυτή την υπόθεση.
Είναι ωστόσο ενδιαφέρον να ερευνήσει κανείς τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες το ορφανό, φτωχό παιδί του ελληνικού Εμφυλίου γίνεται εξαγώγιμο είδος και ευπώλητο προϊόν στην αγορά της Αμερικής.
Κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η αναπαραγωγή έγινε εθνική εμμονή στις ΗΠΑ, καθώς η οικογένεια αναδείχτηκε σε ιδεολογικό επίκεντρο της εθνικής κουλτούρας.

Στην εποχή της δημογραφικής έκρηξης, του περίφημου baby boom, στην Αμερική η στειρότητα εθεωρείτο ντροπή.
Φαίνεται ότι η υιοθεσία παιδιών αποτελούσε μια μοντέρνα και κοινωνικά αποδεκτή τακτική.
Ήδη από το 1939, δημοσίευμα του «LIFE» αναφέρει ότι η υιοθεσία είναι μόδα και υποδεικνύει με φωτογραφικό υλικό «το είδος των παιδιών που οι γονείς μπορούν να υιοθετήσουν»: «γελαστά, έξυπνα και γοητευτικά».

Τα παιδιά παρουσιάζονται και ως αποκτήματα.
Ιδεολογικά συμφραζόμενα της πολιτικής υιοθεσιών στις ΗΠΑ της εποχής, όπως αποτυπώνονται στις φωτογραφίες και τις λεζάντες του δημοφιλούς περιοδικού «LIFE» (15/5/1939) : «Αυτά τα παιδιά είναι το είδος που οι γονείς μπορούν να υιοθετήσουν».

Σε δημοσίευμα του «LIFE» τον Οκτώβριο του 1941 αναφέρεται πως «ο ηθοποιός Μπομπ Χόουπ κατοικεί σε μια έπαυλη που στεγάζει δύο υιοθετημένα παιδιά, τρία σκυλιά, δύο Κάντιλακ κι ένα στέισον βάγκον».
Κατά τη δεκαετία 1950-1960 η υιοθεσία απέκτησε εξέχοντα ρόλο στην κοινωνική πολιτική των ΗΠΑ.
Η υπηρεσία U.S. Children’s Bureau αναφέρει πως οι υιοθεσίες αυξήθηκαν, από τον ετήσιο αριθμό των 17.000 το 1937, σε 50.000 το 1945 και εκτινάχτηκαν στις 91.000 το 1957.

Τo 1950 πάνω από ένα εκατομμύριο ζευγάρια προσπαθούσαν να υιοθετήσουν παιδί, αλλά επισήμως μόνο 75.000 παιδιά ήταν διαθέσιμα για υιοθεσία.
Το παράνομο εμπόριο βρεφών, με κοστολόγιο που έφτανε τα 5.000 δολάρια, ανθούσε και συντηρούσε ένα κερδοφόρο κύκλωμα.
H Νέα Υόρκη ήταν η πρώτη Πολιτεία που το 1949 πέρασε έναν νόμο ενάντια στη «μαύρη αγορά» των υιοθεσιών, ο οποίος όμως αποδείχτηκε ανεφάρμοστος στην πράξη.
Ένας από τους παράγοντες που ενδεχομένως συνδέεται με τις υιοθεσίες είναι αυτός της ευγονικής, που επηρέασε έντονα την αμερικανική κοινωνία από τον Μεσοπόλεμο και οδήγησε σε περισσότερες από 60.000 νόμιμες, αναγκαστικές στειρώσεις νοητικά καθυστερημένων, ψυχικά διαταραγμένων, αναπήρων και κοινωνικά ανεπιθύμητων πληθυσμών από το 1907 έως το 1963.
Τα προγράμματα καταναγκαστικής στείρωσης των ναζί στη Γερμανία, που ξεκίνησαν το 1934, δεν περιόρισαν ούτε διαφοροποίησαν τα αμερικανικά προγράμματα στείρωσης.
..........
«Η μόνη ελπίδα στη ζωή»
Ο κύκλος των υιοθεσιών ορφανών του πολέμου στην Αμερική φαίνεται ότι διευρύνεται με το κύμα μεταναστεύσεων μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Με τη νομοθετική πράξη «Displaced Persons Act» του 1948 επί προεδρίας Τρούμαν, 4.065 υγιή ορφανά (κυρίως από τη Γερμανία και την Ελλάδα) μετανάστευσαν στο ασφαλές έδαφος των ΗΠΑ.
Με την πράξη «Refugee Acts» του 1953, επί προεδρίας Αϊζενχάουερ, υπολογίζεται ότι έφτασαν στη χώρα και δόθηκαν για υιοθεσία περί τα 5.814 παιδιά, 1.806 από τα οποία ήταν Ελληνόπουλα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση σε αριθμό παιδιών προς υιοθεσία στις ΗΠΑ, αμέσως μετά την Κορέα.
«Είστε η μόνη μου ελπίδα στη ζωή γιατί είμαι ορφανή. Ζω με τη γιαγιά που είναι πολύ γριά και με τη μικρή μου αδελφή.
Όταν η μητέρα μου και ο πατέρας μου πέθαναν τον περασμένο χειμώνα η γιαγιά έκαψε τα στρώματα και τις κουβέρτες που είχαν στα κρεβάτια τους. Και τώρα κοιμόμαστε σε πολύ σκληρά σανίδια και τα κόκαλά μας πονάνε»
(Γράμμα της εξάχρονης Δέσποινας που έχασε και τους δύο γονείς της από φυματίωση και εκλιπαρεί για βοήθεια, σε καμπάνια της οργάνωσης «Foster Parents Plan for War Chldren»).

Η αναδοχή παιδιών με την αποστολή οικονομικής βοήθειας και δεμάτων με είδη πρώτης ανάγκης αποτέλεσε ακόμη μία επιλεγμένη μέθοδο παροχής βοήθειας από τον αμερικανικό παράγοντα στα παιδιά του ελληνικού Εμφυλίου.
........
Υπερατλαντική τεχνογνωσία
Φυλλάδια του Near East Foundation, που πρόσφερε την απαραίτητη τεχνογνωσία για το βασιλικό «παιδοσώσιμο» |

Η παρουσία των αμερικανικών κοινωφελών ιδρυμάτων στην Ελλάδα διευκόλυνε το προνοιακό έργο της Φρειδερίκης, αφού παρείχαν την απαραίτητη τεχνογνωσία και στάθηκαν αρωγοί στις προσπάθειές της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Κοινωφελές Ιδρυμα Εγγύς Ανατολή» (Near East Foundation ή NEF).
..............
Εξαγωγή τεχνογνωσίας στην εξύμνηση της πριγκίπισσας-διαδόχου κι εν συνεχεία βασίλισσας: από την εγχώρια «Ακρόπολι» (21/9/1946) στο υπερατλαντικό «LIFE» (20/11/1950) |
Το κύριο πλεονέκτημα της Φρειδερίκης που προβάλλεται έντονα από τον αμερικανικό Τύπο είναι η πρωτοβουλία και το έργο που ανέπτυξε στο πλαίσιο του Παιδοφυλάγματος.

Στη συνέντευξή της που δόθηκε στον δημοσιογράφο Μαξ Ιστμαν στα ανάκτορα των Αθηνών και δημοσιεύτηκε στο «Reader’s Digest» τον Σεπτέμβριο του 1949 με τίτλο «Συνομιλία με μια βασίλισσα», η Φρειδερίκη προβάλλεται ως ο σωτήρας χιλιάδων ορφανών παιδιών, που είχε καταφέρει με τη δράση της να μετατρέψει το πολίτευμα της χώρας από απλή βασιλεία σε «κοινωφελές βασιλικό πολίτευμα».
........
Το «παιδί του πολέμου» αποτέλεσε έναν από τους θεμέλιους λίθους στο οικοδόμημα της πολιτικής και ιδεολογικής συνεργασίας της ελληνικής μοναρχίας και του αμερικανικού παράγοντα.
Η προνοιακή και επικοινωνιακή πολιτική των δύο συμμάχων στο πεδίο της παιδικής προστασίας αποτέλεσαν πολιτική, κοινωνική και οικονομική παρακαταθήκη για το μέλλον.

*μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Επιμέλεια: Τάσος Κωστόπουλος

Διαβάστε 
ολόκληρο το άρθρο εδώ: efsyn 

Σε ποια ηλικία μπορούν τα παιδιά
να διασχίσουν έναν δρόμο με ασφάλεια;

Η αντιληπτική ικανότητα και οι κινητικές δεξιότητες ενός παιδιού δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως έως τα 14 του, με συνέπεια να μη μπορεί να διασχίσει με απόλυτη ασφάλεια έναν δρόμο πριν από αυτή την ηλικία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Για έναν ενήλικο το να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, φαίνεται εύκολη υπόθεση. Ελέγχει την κίνηση των οχημάτων, υπολογίζει πόσο χρόνο θα χρειασθεί να διασχίσει τον δρόμο και κινείται με τη σωστή ταχύτητα για να προλάβει. 
Όμως τα πράγματα δεν είναι το ίδιο απλά για τα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να κάνουν εξίσου καλούς υπολογισμούς, ούτε έχουν τις ίδιες αντιδράσεις.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, με επικεφαλής την καθηγήτρια Τζόντι Πλάμερτ του Τμήματος Ψυχολογικών και Εγκεφαλικών Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό πειραματικής ψυχολογίας «Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance», μελέτησαν παιδιά ηλικίας 6 έως 14 ετών, που κλήθηκαν να διασχίσουν σε υπολογιστή έναν ρεαλιστικά προσομοιωμένο, σχετικά στενό δρόμο με πολλή όμως κυκλοφορία, στον οποίο περνούσαν αυτοκίνητα ανά δύο έως πέντε δευτερόλεπτα.
Τα πειράματα στο περιβάλλον της εικονικής πραγματικότητας, όπου κάθε παιδί έπρεπε να περάσει απέναντι 20 φορές, έδειξαν ότι για ένα μέσο εξάχρονο παιδί το ποσοστό ατυχημάτων από αυτοκίνητα έφθανε το 8%, στα οκτάχρονα το 6%, στα δεκάχρονα το 5%, στα 12χρονα το 2%, ενώ ουσιαστικά μηδενιζόταν μόνο για τα παιδιά 14 ετών και πάνω.
Το συμπέρασμα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι έως την ηλικία των 14 ετών δεν μπορεί κανείς να εμπιστευθεί απολύτως ένα παιδί ότι όντως είναι ικανό να περάσει απέναντι με ασφάλεια. 
Το πρόβλημα δεν είναι η ταχύτητα των παιδιών, καθώς διαπιστώθηκε ότι ένας εξάχρονος μπορεί να διασχίσει έναν δρόμο σχεδόν εξίσου γρήγορα με έναν μεγάλο. 
Όμως τα παιδιά είτε βιάζονται να περάσουν, είτε αργούν να ξεκινήσουν τη διάσχιση, με αποτέλεσμα μερικές φορές να τους χτυπάει το διερχόμενο όχημα.
«Ορισμένοι άνθρωποι νομίζουν ότι τα παιδιά είναι σε θέση να λειτουργήσουν όπως οι ενήλικες, όταν διασχίζουν ένα δρόμο. Όμως η μελέτη μας δείχνει ότι δεν αυτό δεν ισχύει κατ’ ανάγκη σε πολυσύχναστους δρόμους, όπου η κυκλοφορία δεν σταματά» δήλωσε η Πλάμερτ.
Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν τις δέουσες προφυλάξεις, καθώς το παιδί τους ίσως δεν μπορέσει να εντοπίσει το κατάλληλο κενό στην κυκλοφορία για να προλάβει να διασχίσει το δρόμο.
medicalnews

Friday 28 April 2017

Ένα νηπιαγωγείο που κάνει επανάσταση...

Σχολείο-πρότυπο Mέσα σε ένα φωτεινό κίτρινο δωμάτιο στη γειτονιά της Κολούμπια του Σιάτλ των ΗΠΑ βρίσκεται ένα νηπιαγωγείο που έχει υψηλές αλλά και κυρίως διαφορετικές προσδοκίες για τους μαθητές του.
Ένα νηπιαγωγείο που θέλει να διαφέρει. 
Οι πόρτες του άνοιξαν τον περασμένο Φεβρουάριο. Σε αυτό μπορεί να δει κανείς τα μικρά παιδιά να τραγουδούν επαναστατικά τραγούδια διαμαρτυρίας ή να ζωγραφίζουν εικόνες που εκφράζουν την φυλετική τους ταυτότητα. 
Τα παραπάνω αποτελούν μέρος του προγράμματος σπουδών των νηπίων παράλληλα με την εκμάθηση του αλφάβητου και των άλλων δραστηριοτήτων. 
Πρόκειται για ένα ριζοσπαστικό νηπιαγωγείο που ελπίζει να μάθει στα παιδιά να στηρίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη και την φυλετική ισότητα. 
Σύμφωνα με το realchangenews.org, οι ιδρυτές του Νηπιαγωγείου Τεχνών και Πολιτισμού θέλουν να συνθέσουν την υψηλής ποιότητας εκπαίδευση με την κοινωνική δικαιοσύνη και την καταπολέμηση της προκατάληψης και της βίας. 
Όλες αυτές τις αξίες θέλουν να εμφυσήσουν στους μαθητές τους από τη νηπιακή τους ηλικία. 
Ο διευθυντής του νηπιαγωγείου Τζέσεν Φρέλοτ και ο λειτουργικός διευθυντής Μπέντζαμιν Γκορ θέλουν να δημιουργήσουν ένα χώρο με διαφορετική αφήγηση για το ποιος είναι σημαντικός. 
Για τους ίδιους είναι σημαντικό να επικεντρωθούν στους μαύρους αλλά και στους άλλους πληθυσμούς που υποεκπροσωπούνται στον τομέα της εκπαίδευσης, ο οποίος είναι παραδοσιακά, όπως τονίζουν, ένας τομέας που κυριαρχείται από λευκές γυναίκες. 
 
Οι ιδρυτές του νηπιαγωγείου Φρέλοτ και Γκορ 
«Όταν εργάζεσαι με τόσο μικρά παιδιά μπορείς να εισάγεις αυτές τις έννοιες με πολύ εύκολο τρόπο», λέει ο Γκορ. 
«Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι εξαιρετικά περίεργα να μάθουν. 
Αν καταφέρετε αυτή την περιέργεια να την στρέψετε προς τον ίδιο τους τον εαυτό και να δημιουργήσετε ερωτήσεις για το ποια είναι αυτά τα παιδιά και η θέση τους στον κόσμο, θα κάνετε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις». 
Κάθε μήνα το νηπιαγωγείο θα φιλοξενεί έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό. Οι εκπρόσωποί του θα μιλούν στα παιδιά για τις εμπειρίες τους. 
Στη συνέχεια τα παιδιά θα απασχολούνται με το να βρουν τρόπους να βοηθήσουν αυτούς τους οργανισμούς. 
«Η παρουσίαση ενός προβλήματος επιτρέπει μια συναισθηματική αντίδραση από την πλευρά των παιδιών. Η ενεργοποίηση της δημιουργικότητας για να καταλήξουμε σε μια λύση στο πρόβλημα που η κάθε οργάνωση θα διδάσκει στα παιδιά, θα τα βοηθήσει να μάθουν να κινούνται προς τη λύση», εξηγεί ο Γκορ. 
Ο Μπέντζαμιν Γκορ 
Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που ο Φρέλοτ έκανε ήδη με παιδιά σε προγράμματα άθλησης νέων της πόλης. 
Εξηγεί ότι τα παιδιά αναπτύσσουν το κριτήριο για το ποιος είναι σημαντικός, πολύτιμος, όμορφος και αξιόλογος και αξίζει να τον ακούσουν, σε μικρή ηλικία. Στην κοινωνία μας η απάντηση είναι συνήθως λευκοί άνθρωποι. 
Ο Φρέλοτ σημειώνει ότι η προσχολική ηλικία είναι ιδανική για να μάθει ένα παιδί αυτού του είδους τις πληροφορίες. 
Επισημαίνει μάλιστα τα ευρήματα μιας μελέτης που έγινε πριν τρία χρόνια ως απόδειξη. Η μελέτη έδειξε ότι τα παιδιά, λευκά και μαύρα, όταν τα ρωτούσαν συνέδεαν όλα τα θετικά χαρακτηριστικά, όπως η καλοσύνη, με μια λευκή κι όχι με μια μαύρη κούκλα. 
«Δεν είναι πολύ μικρά. Είναι η σωστή ηλικία για να ξεκινήσουν», δηλώνει ο Φρέλοτ, για τα παιδιά. 
«Αργότερα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι είναι πλέον πολύ αργά. Επειδή τότε θα βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου θα πρέπει να αναιρέσουμε τα αποτελέσματα του θεσμικού ρατσισμού στα παιδιά. 
Αν προστρέξουμε έγκαιρα, όπως αυτό το νηπιαγωγείο έχει στόχο να κάνει, τότε δεν θα χρειάζεται να αναιρέσουμε τέτοια αποτελέσματα». 
Στο μάθημα
Οι Γκορ και Φρέλοτ έχουν και οι δυο εμπειρία στην προσχολική εκπαίδευση και τώρα βλέπουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι που θα έχει θετική επίδραση τόσο στους μαθητές, όσο και στις οικογένειές τους. 
«Αναγκάζεις τους ανθρώπους που έχουν αυτές τις αξίες αλλά δεν κάνουν κάτι γι’ αυτό, να περάσουν στη δράση. Πιστεύω ότι το νηπιαγωγείο μας θα προσελκύσει κόσμο που ίσως δεν θα μπορούσε πριν από δυο χρόνια, λόγω της πολιτικής κατάστασης», δηλώνει ο Γκορ. 
«Έφυγα στη μέση της σχολικής χρονιάς από μια δουλειά που αναμφισβήτητα – στα χαρτιά – ήταν η καλύτερη δουλειά που είχα ποτέ. Το ρίσκαρα για να κάνω αυτό, γιατί νιώθω ότι τώρα είναι περισσότερο σημαντικό από ποτέ», προσθέτει. 
Ο Τζέσεν Φρέλοτ
Ο Φρέλοτ έχει στο μυαλό του και την δική του κόρη, που είναι δυο χρονών. Θέλει να αισθάνεται ότι την εκτιμούν στο σχολείο. 
«Θα διδάσκουμε στα παιδιά τα γράμματα και τους αριθμούς και τα χρώματα. Παράλληλα όμως θα καταπολεμούμε την προκατάληψη στην εκπαίδευση. Αυτό ήταν το όνειρό μου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι ωραίο να βλέπεις ένα όραμα, να γίνεται πραγματικότητα», λέει ο Φρέλοτ. 
Το νηπιαγωγείο Τεχνών και Πολιτισμού ακολουθεί έναν ολιστικό τρόπο εκπαίδευσης συνδυάζοντας δραστηριότητες που αφορούν τόσο τη γνώση, όσο και τη φυσική αγωγή, την δημιουργικότητα και τη συναισθηματική εκπαίδευση του παιδιού. 
Μια τυπική ημέρα περιλαμβάνει ελεύθερο παιχνίδι, εκμάθηση και συζήτηση σε κύκλο, ώρα φαγητού, κατασκευές και ζωγραφική, αγωγή τουαλέτας, φυσική αγωγή (χορός, άθληση), δραστηριότητες σε εξωτερικό χώρο, τέχνες, ώρα ιστοριών, συζήτηση για το πως ήταν η ημέρα των παιδιών.

Διαδώστε την "Ιδεοπηγή"

Δεν τάζουμε γλυκό στα παιδιά ως ανταμοιβή


«Μην τάξεις σε άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι» λέει η γνωστή παροιμία και όταν πρόκειται για τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών, οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με το τι υπόσχονται.
Η «δωροδοκία» των παιδιών με σοκολάτα, παγωτό ή άλλες «λιχουδιές» προκειμένου να αδειάσουν το πιάτο τους, να καταναλώσουν κάποιο φρούτο ή λαχανικό που δεν έχουν δοκιμάσει ή ακόμη και να διαβάσουν για το σχολείο, αποτελεί μια συχνή αλλά λανθασμένη πρακτική, με αρνητικές συνέπειες για τη διατροφική τους συμπεριφορά.

Και αυτό, γιατί μπορεί οι γονείς να πετυχαίνουν το στόχο τους εκείνη τη στιγμή, από την άλλη όμως, περνούν «λάθος» μηνύματα στα παιδιά, τα οποία μαθαίνουν να αναμένουν κάποιο τρόφιμο ως «έπαθλο» για τη συμπεριφορά τους. 
Επιπλέον, μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα τρόφιμα που χρησιμοποιούνται ως επιβράβευση αποκτούν μεγάλη αξία για τα παιδιά, καθώς παρουσιάζονται ως «βραβεία» τα οποία μπορούν να κερδίσουν.
Συνεπώς, την επόμενη φορά που θα θελήσετε να δώσετε στο παιδί σας ένα κίνητρο, προκειμένου να εκτελέσει μια επιθυμητή συμπεριφορά, όπως για παράδειγμα η δοκιμή ενός «δύσκολου» τροφίμου ή κάποια καλή επίδοση στο σχολείο, αποφύγετε τη χρήση τροφίμων ως «ανταμοιβή». 
Εναλλακτικά, υποσχεθείτε του μια εκδρομή, μια βόλτα στο πάρκο ή ότι θα περάσετε περισσότερο χρόνο μαζί του παίζοντας ή κάνοντας δραστηριότητες που θα διαλέξει το ίδιο το παιδί.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr

Thursday 27 April 2017

Όταν το πρωτότοκο - «καλό παιδί», φοράει την μπέρτα του “σούπερ ήρωα”!

Η οικογένεια είναι ένα σύστημα, δηλαδή μια ομάδα ατόμων που αλληλεπιδρούν ως ένα λειτουργικό όλον. 
Οι φυσικές, κοινωνικές και συναισθηματικές λειτουργίες των μελών της οικογένειας βρίσκονται σε βαθιά αλληλεξάρτηση, ώστε οι αλλαγές σ’ ένα μέρος του συστήματος να έχουν αντίκτυπο σε άλλα μέρη του. 
Κάθε μέλος στην οικογένεια, αναλαμβάνει ασυνείδητα έναν ρόλο, με στόχο να διατηρηθούν οι ισορροπίες στην οικογένεια. Ο ρόλος που θα πάρει το κάθε μέλος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η σειρά γέννησης, η ιδιοσυγκρασία και η προσωπικότητα του. 
Άλλα μέλη αποτελούν την “φωνή” της οικογένειας και είναι πιο “αντιδραστικά”, καθώς εξωτερικεύονται περισσότερο και έχουν μια πιο “δυναμική” παρουσία, ενώ άλλα έχουν πάρει τον ρόλο του “καλού παιδιού”.

Τον ρόλο του καλού παιδιού, αναλαμβάνει συνήθως το πρωτότοκο παιδί, καθώς αναλαμβάνει περισσότερες υπευθυνότητες, γρήγορα γίνεται “ο μεγάλος” ή “η μεγάλη”, ενώ όλες του οι κινήσεις στοχεύουν στην επιβεβαίωση από την μαμά ή και τον μπαμπά. 

Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα το “καλό παιδί” της οικογένειας να μην είναι σε επαφή με τον εαυτό του, τις ανάγκες και το συναίσθημα του, αλλά να καλύπτει πρώτα τις ανάγκες των προσώπων αναφοράς του, με στόχο την αποδοχή.

Μεγάλο το βάρος του ρόλου του καλού παιδιού στην πατρική μας οικογένεια. 
Όσοι είχαν αυτόν τον ρόλο, ξέρουν πολύ καλά τι κόστος έχει για τους ίδιους και την μετέπειτα ζωή τους. Όλοι στις οικογένειες μας αναλαμβάνουμε ασυνείδητα κάποιους ρόλους, τους οποίους αν δεν συνειδητοποιήσουμε, τους κουβαλάμε και στην πυρηνική μας οικογένεια.



Το “καλό παιδί” της πατρικής οικογένειας που αναλαμβάνει πολλές ευθύνες, πρέπει να φέρνει εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις για να μην στεναχωρήσει τους γονείς του, εξελίσσεται σε ένα σούπερ ήρωα στη δική του οικογένεια, ο οποίος φορώντας την “μπέρτα” του είναι ο στυλοβάτης της οικογένειας, όπου όλα τα μέλη της κρέμονται από εκείνον! 
Για ακόμα μία φορά οι δικές του ανάγκες θυσιάζονται στον βωμό της οικογενειακής ισορροπίας, χωρίς να συνειδητοποιεί τις συνέπειες. Η καταπίεση των αναγκών και των συναισθημάτων ίσως οδηγήσει μερικούς στο να νιώθουν πιο έντονα το ότι πνίγονται και ότι είναι εγκλωβισμένοι, χωρίς όμως να μπορούν να αναγνωρίσουν τις ρίζες του προβλήματος.

Πόσο βαρύς είναι ο ρόλος του “καλού παιδιού” και πόσο τελικά μας ακολουθεί και στην πυρηνική μας οικογένεια!
Αλλάζει; Μόνο όμως αν τον αναγνωρίσουμε μπορούμε και να τον αλλάξουμε!
Ας μην διαιωνίσουμε άλλο τέτοια δυσλειτουργικά μοτίβα!

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος marina.kritikou@yahoo.com

Πώς θα εξασφαλίσετε την Ψυχική Γαλήνη του Παιδιού σας, σε όσους τομείς περνούν από το χέρι σας.

Από τις πρώτες προτεραιότητες που πρέπει να έχετε στην ανατροφή του παιδιού σας είναι να εξασφαλίσετε την ψυχική του γαλήνη σε όσους τομείς περνούν από το χέρι σας. 
Πάμε να δούμε πώς αυτό μπορεί να γίνει πράξη 
με κάποιους απλούς τρόπους...
👦👧Το ιδανικό είναι να επικρατεί γαλήνη στο σπίτι, στο πλαίσιο του εφικτού. Δεν είπαμε να μην υπάρχουν καθόλου εντάσεις, όχι όμως και να είναι στην ημερήσια διάταξη!

👦👧 Το παιδί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αμφισβητήσει την αγάπη σας προς το πρόσωπό του. 
Είναι εξόχως σημαντικό για την ψυχοσύνθεσή του να νιώθει ασφάλεια μέσω της δικής σας θετικής, συναισθηματικής ανατροφοδότησης. 

👦👧 Να αντιμετωπίζετε το παιδί ως αυτούσια προσωπικότητα και όχι να το συγκρίνετε συνεχώς με άλλα παιδάκια. 
Με αυτόν τον τρόπο το βάζετε σε...κυνήγι μαγισσών και νιώθει ανεπαρκές ή ότι δεν καλύπτει τις προσδοκίες σας.

👦👧 Θα πρέπει επίσης να θεωρεί δεδομένο ότι θα είσαστε εκεί για εκείνο στα εύκολα και στα δύσκολα, ότι θα αποτελείτε δηλαδή στήριγμα όποτε το έχει ανάγκη.
Όταν οι γονείς είναι πάντοτε διαθέσιμοι και διατεθειμένοι να ακούσουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του παιδιού, εκείνο με τη σειρά του θα νιώθει ήρεμο και σημαντικό. 
Δε θα βλέπει δηλαδή τους ανθρώπους που το έφεραν στον κόσμο να είναι απορροφημένοι στα δικά τους προβλήματα και τίποτα παραπάνω.

👦👧Είναι επίσης σημαντικό να στηρίζετε τις επιλογές του, ακόμα και κάποιες που δεν είσαστε απόλυτα σύμφωνοι. 
Με αυτόν τον τρόπο αισθάνεται ελεύθερο και δεν το αντιμετωπίζετε με τέτοιον τρόπο που να δείχνετε ότι απλά προσπαθείτε να πραγματοποιήσετε δικά σας απωθημένα μέσα από τη δική του ζωή.
👦👧 Τέλος, το παιδί νιώθει πληρότητα όταν περνάτε μαζί του ποιοτικό χρόνο, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα δικές σας ανάγκες.

Wednesday 26 April 2017

Τα όρια που πρέπει να βάλετε… στη babysitter του παιδιού

Ανεξάρτητα από το πόσες ώρες θα χρειαστείτε μια νταντά, θα πρέπει το πρώτο που να κοιτάξετε να είναι η εμπιστοσύνη που σας εμπνέει.
Βέβαια μην περιμένετε να βρείτε με την πρώτη φορά το ιδανικό άτομο για το παιδί σας, καθώς αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι.
Το τί πρέπει να προσέξετε και να αναζητήσετε σε μία νταντά, είναι λίγο πολύ γνωστό.
Αυτά που πρέπει να της γράψετε, μετά την επιλογή, είναι επίσης κοινώς αποδεκτά.
Ας δούμε τι πρέπει να ΜΗΝ της επιτρέψετε να κάνει και κάποιες φορές ίσως να αξίζει το κόπο να τις τα δώσετε γραπτώς꞉
  • Να ΜΗ δίνει οποιοδήποτε φάρμακο στο παιδί χωρίς τη δική σας προηγούμενη έγκριση.
  • Να ΜΗΝ αφήνει το παιδί μόνο ούτε στο σπίτι ούτε έξω από αυτό.
  • Να ΜΗΝ ταΐζει τα παιδιά κάτω των 4 χρονών μεποπκόρν , ξηρούς καρπούς, καραμέλες, σταφύλι και οτιδήποτε έχει φλούδα, γιατί εύκολα τα μωρά σε αυτή την ηλικία μπορεί να στραβοκαταπιούν και να προκληθεί πνιγμός.
  • Να ΜΗΝ αφήνει τα παιδιά να παίζουν με πλαστικές σακούλες, μπαλόνια, νομίσματα ή άλλα μικρά αντικείμενα, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πνιγμό στο παιδί.
  • Να ΜΗΝ αφήνει τα παιδιά να παίζουν κοντά σε σκάλες, παράθυρα, φούρνους ή ηλεκτρικές πρίζες.
Σε γενικές γραμμές θα πρέπει να δώσετε αυστηρές συμβουλές, ώστε να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο....
Σκεφθείτε όλα αυτά που προσπαθείτε να προβλέψετε και να προλάβετε (ασφάλεια, κίνδυνοι, προστασία, διατροφή, ακτινοβολία κτλ) και δώστε ανάλογες συμβουλές στη γυναίκα που θα κρατάει το παιδί σας όσο εσείς λείπετε.

Σχολικό έτος 2017-18: Εγγραφές σε Νηπιαγωγείο
και την Α΄ Δημοτικού: Ποια δικαιολογητικά χρειάζεστε

Από 2 έως 19 Μαΐου θα πραγματοποιηθούν οι εγγραφές στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά σχολεία, κατόπιν των αλλαγών στις ημερομηνίες, που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας και θα ισχύσουν από φέτος.

Σύμφωνα με το υπουργείο, τα νηπιαγωγεία θα δέχονται όλες τις αιτήσεις νηπίων και προ-νηπίων και παράλληλα, όλα τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά μπορούν να λειτουργήσουν με ολοήμερο πρόγραμμα.
Στα νηπιαγωγεία για το σχολικό έτος 2017-18, εγγράφονται μαθητές γεννημένοι το 2013 και 2012 και στην Α΄Δημοτικού όσα παιδιά έχουν γεννηθεί το 2011.
Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την εγγραφή στο νηπιαγωγείο είναι τα εξής:

😃 α) Αίτηση εγγραφής – Υπεύθυνη δήλωση
😃 β) Το πιστοποιητικό γέννησης των μαθητών: 
Οι γονείς δεν χρειάζεται να προσκομίσουν πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών. Τα πιστοποιητικά αναζητούνται από τη διεύθυνση του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου από το Πληροφοριακό σύστημα «myschool» δίνοντας ο γονέας τα παρακάτω στοιχεία: 
α. επώνυμο μαθητή 
β. όνομα μαθητή 
γ. όνομα πατέρα 
δ. όνομα μητέρας 
ε. ημερομηνία γέννησης
😃 γ) Αποδεικτικό στοιχείο, από το οποίο, κατά την κρίση του Προϊστάμενου/-νης ή του Δ/ντή/-ντριας του Νηπιαγωγείου, φαίνεται η διεύθυνση κατοικίας του μαθητή.
😃 δ) Υπεύθυνη δήλωση του γονέα/κηδεμόνα ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για την ασφαλή προσέλευση και αποχώρηση του νηπίου (συμπεριλαμβάνεται στο έντυπο της αίτησης-υπεύθυνης δήλωσης).
😃 ε) Επίδειξη του βιβλιαρίου υγείας του μαθητή, ή προσκόμιση άλλου στοιχείου, στο οποίο φαίνεται ότι έγιναν τα προβλεπόμενα εμβόλια.
😃 στ) Το Ατομικό Δελτίο Υγείας Μαθητή.
Δείτε την εγκύκλιο.
👦👧👦👧👦👧👦👧
Στην Α’ Τάξη του Δημοτικού Σχολείου θα φοιτήσουν οι μαθητές που γεννήθηκαν από 1-1-2011 έως 31-12-2011.
Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την εγγραφή στην Α΄ τάξη του δημοτικού σχολείου είναι τα εξής:

😃 • Σχετικά με το Πιστοποιητικό γέννησης Δήμου ή Κοινότητας. 
Οι γονείς δεν χρειάζεται να προσκομίσουν πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών. Τα πιστοποιητικά αναζητούνται από τη διεύθυνση του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου από το Πληροφοριακό σύστημα «myschool» δίνοντας ο γονέας τα παρακάτω στοιχεία: 
α. επώνυμο μαθητή 
β. όνομα μαθητή 
γ. όνομα πατέρα 
δ. όνομα μητέρας 
ε. ημερομηνία γέννησης 
😃 Επίδειξη του Βιβλιαρίου Υγείας του Παιδιού (Β.Υ.Π.), ή προσκόμιση άλλου στοιχείου, στο οποίο φαίνεται ότι έγιναν τα προβλεπόμενα εμβόλια.
😃 Το Ατομικό Δελτίο Υγείας Μαθητή.
😃 • Αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο, κατά την κρίση του Διευθυντή του σχολείου, φαίνεται η διεύθυνση κατοικίας του μαθητή.
😃 Βεβαίωση Παρακολούθησης Νηπιαγωγείου για την εγγραφή στο Δημοτικό.
- Η Βεβαίωση Παρακολούθησης στο νηπιαγωγείο εκδίδεται με τη λήξη της διδασκαλίας των μαθημάτων (15 Ιουνίου 2017) και διαβιβάζεται αυτεπάγγελτα από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό σχολείο εγγραφής του μαθητή.

- Μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της «Βεβαίωσης Παρακολούθησης», το νηπιαγωγείο εκδίδει «Βεβαίωση Φοίτησης» η οποία θα προσκομιστεί από γονέα ή κηδεμόνα του μαθητή για την εγγραφή του στο δημοτικό.
Δείτε την εγκύκλιο.

«Μη σκαρφαλώνεις… μην τρέχεις… πρόσεχε θα πέσεις…»
Το ριψοκίνδυνο παιχνίδι και η σημασία του.

Η εμπλοκή των παιδιών με δραστηριότητες που εμπεριέχουν ένα βαθμό κινδύνου ξεκινάει από πολύ νωρίς. 
Τα πρώτα βήματα, το τρέξιμο, το σκαρφάλωμα, το ποδήλατο, η πάλη όλα ενέχουν έναν κίνδυνο τραυματισμού και ταυτόχρονα, όλα είναι απαραίτητα για την ομαλή ανάπτυξη!
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι πως δεν είναι μόνο τα παιδιά που απολαμβάνουν αυτό το είδος παιχνιδιού. Τα περισσότερα νεαρά θηλαστικά έχουν τις ίδιες προτιμήσεις όταν παίζουν! 
Τα κατσικάκια σκαρφαλώνουν σε απότομες πλαγιές κάνοντας αδέξια άλματα προκειμένου να κάνουν την προσγείωση πιο δύσκολη, τα πιθηκάκια πηδάνε απά κλαδί σε κλαδί αρκετά μακριά από τους γονείς για να δοκιμάσουν τις ικανότητές τους, οι μικροί χιμπατζήδες κάνουν πτώσεις από ψηλά κλαδιά και πιάνονται λίγο πριν χτυπήσουν στο έδαφος, και σχεδόν όλα τα είδη των νεαρών θηλαστικών έχουν την πάλη ψηλά στις προτιμήσεις τους!
Από εξελεκτικής άποψης το ερώτημα που γεννιέται είναι γιατί να υπάρχει αυτό το είδος παιχνιδιού από τη στιγμή που μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό (αν και σπάνια, ακόμα και σοβαρό); Επιστήμονες απαντούν πως ο λόγος που εμφανίζεται στα περισσότερα είδη θηλαστικών με συνέπεια και χωρίς να εξαλείφεται είναι γιατί τα οφέλη αντισταθμίζουν τους κινδύνους. 
Μια από τις σημαντικότερες λειτουργίες του παιχνιδιού για παράδειγμα, είναι να διδάξει στα νεαρά θηλαστικά πώς να διαχειρίζονται το φόβο τους έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους της αληθινής ζωής!

Η σημασία του ριψοκίνδυνου παιχνιδιού…
Το “επικίνδυνο” και ο ελεγχόμενος φόβος που προκαλεί το ριψοκίνδυνο παιχνίδι, δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να ανακαλύψουν τα όριά τους και να τα ξεπεράσουν, να μάθουν δεξιότητες ζωής, να επιτύχουν, να αποτύχουν, να δοκιμάσουν ξανά, να βρουν νέους τρόπους να κάνουν πράγματα.
Για παράδειγμα, όταν το παιδί δοκιμάσει να κάνει ποδήλατο για πρώτη φορά, μπορεί να νιώσει φόβο αλλά την ίδια στιγμή μαθαίνει να τον ξεπερνά για να επιτύχει έναν στόχο. Κατά τη διαδικασία μάθησης του ποδηλάτου, μαθαίνει ταυτόχρονα την υπομονή, την επιμονή, να μην τα παρατά.

Η διασκέδαση, η απόλαυση, ο ενθουσιασμός, η συγκίνηση, η υπερηφάνεια και η επίτευξη είναι όλα συναισθήματα που δίνουν ώθηση στα παιδιά να κάνουν πράγματα που έχουν ρίσκο και πρόκληση.
Πέρα όμως από τα παραπάνω συναισθήματα, το ριψοκίνδυνο παιχνίδι είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων, την ισορροπία, τον συντονισμό και την επίγνωση του σώματος. Τα παιδιά που δεν συμμετέχουν σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, είναι πιο πιθανό να είναι αδέξια, να έχουν κακή ισορρόπία, να φοβούνται την κίνηση και να αισθάνονται άβολα με το σώμα τους.

Ο ρόλος των γονιών…
Αν δεν πέσει δεν θα μάθει λέγανε οι παλιοί και ως ένα βαθμό αυτό επιβεβαιώνεται στην πράξη. Όσες φορές πει ο γονιός “μη” γιατί υπάρχει κίνδυνος να συμβεί το ένα ή το άλλο, αν το παιδί δεν βιώσει μέσα από δική του εμπειρία και μάθηση τι είναι αυτός ο κίνδυνος δεν θα τον κατανοήσει ποτέ πλήρως.
Φράσεις όπως: “Μη σκαρφαλώνεις… μην τρέχεις… όχι τόσο ψηλά στην κούνια… πρόσεχε παιδί μου θα πέσεις…” ακούγονται πολύ πιο συχνά σήμερα από τους γονείς από ότι παλιότερα όπου τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα στις γειτονιές χωρίς να υπάρχει επίβλεψη ενήλικα.
Προκειμένου να αντισταθμιστεί αυτή η διαφορά, οι σημερινοί γονείς συχνά επιλέγουν ελεγχόμενες δραστηριότητες ή φυλασσώμενους χώρους. Αυτό που δεν υπολογίζουν όμως είναι πως ο κίνδυνος τραυματισμού αντί να μειωθεί αυξάνεται. 
Από έρευνα που έγινε στην Αμερική βρέθηκε πως πάνω από 3.5 εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο λαμβάνουν ιατρική βοήθεια από τραυματισμούς που συμβαίνουν στη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Ειδικοί στον χώρο της παιδοψυχολογίας θέλοντας να ενθαρρύνουν το μη δομημένο παιχνίδι, τονίζουν πως η μείωση του ελεύθερου παιχνιδιού τις τελευταίες δεκαετίες, έφερε ταυτόχρονη αύξηση των παιδικών ψυχικών διαταραχών και ιδιαίτερα των συναισθηματικών διαταραχών.
Τα παιδιά είναι σχεδιασμένα από τη φύση να αγαπούν το ρίσκο, να τολμούν, να δοκιμάζουν γιατί έτσι μαθαίνουν. 
Το νευρολογικό τους σύστημα αναζητά εκείνες τις αισθητηριακές πληροφορίες που χρειάζεται, και το παιδί με τη σειρά του καθορίζει το πόσο ψηλά θα πάει, το πόσο γρήγορα θα τρέξει χωρίς καν να το σκεφτεί. 
Πηδάει από ψηλά γιατί έτσι πρέπει να κάνει, σκαρφαλώνει ξανά και ξανά γιατί λαχταρά αυτό το αισθητηριακό ερέθισμα.
Από τα παραπάνω φαίνεται πως τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τους γονείς τις ικανότητές τους και τι πρέπει να αποφύγουν γιατί δεν είναι έτοιμα σωματικά ή συναισθηματικά να δοκιμάσουν. Ακόμα και όταν πέφτουν έξω στους υπολογισμούς τους, και η προσπάθεια καταλήξει σε πτώση ή τραυματισμό, σπάνια προκαλεί μόνιμη βλάβη σωματική ή συναισθηματική.
Οι γονείς μπορεί να νιώθουμε τρόμο όταν βλέπουμε τα παιδιά μας να κάνουν κάτι ριψοκίνδυνο αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή η φάση είναι ένα ουσιαστικό μέρος της ανάπτυξής τους. 
Επιτρέποντας την ανάληψη ενός λογικού βαθμού κινδύνου, τα παιδιά μαθαίνουν να ξεπερνούν φυσικές προκλήσεις και ταυτόχρονα ενισχύουν τις αισθήσεις τους.
Επομένως την επόμενη φορά που θα δούμε το μικρό μας να δοκιμάζει κάτι ριψοκίνδυνο, ας αξιολογήσουμε το κατά πόσο ο κίνδυνος αντισταθμίζει τα οφέλη και ας θυμηθούμε πως αυτή η εμπειρία είναι που θα το κάνει τελικά πιο ασφαλές και προσεκτικό!
περισσότερα εδώ: parentshelp

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki