Tuesday 27 June 2017

Τώρα, το καλοκαίρι, αφήστε τα παιδιά… να βαρεθούν!
The Best Thing You Can Do For Your Kids This Summer?
Let Them Be Bored

«Αν οι γονείς ξοδεύουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους για να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού τους, τότε το παιδί δεν θα μάθει ποτέ να το κάνει αυτό μόνο του και για τον εαυτό του» 
👦👧👦👧👦👧
Η σχολική χρονιά τελείωσε και τα παιδιά δεν έχουν τόσες πολλές υποχρεώσεις και προγραμματισμένες δραστηριότητες για τον εξωσχολικό τους χρόνο. 
Οι γονείς για το λόγο αυτό αγχώνονται εκ νέου και μπαίνουν σε διαδικασία αναζήτησης δραστηριοτήτων που θα τα κρατήσουν απασχολημένα και το καλοκαίρι.
Καλοκαιρινές κατασκηνώσεις, αθλήματα, μαθήματα ξένης γλώσσας και άλλες θερινές δράσεις έτοιμες να γεμίσουν το χρόνο των παιδιών και να προσφέρουν την απαραίτητη μέριμνα, αφού τα παιδιά είναι εκτός σχολείου.
Σύμφωνα ωστόσο με τους ψυχολόγους και τους ειδικούς, αυτό είναι και το μεγάλο λάθος, γιατί όπως τονίζουν, ο υπερβολικός προγραμματισμός κατά την διάρκεια του καλοκαιριού είναι όχι μόνο περιττός αλλά καθυστερεί την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού, καθώς το απομακρύνει από το να ανακαλύψει αυτά που πραγματικά το ενδιαφέρουν.

Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν επιτέλους. Αφήστε χρόνο για αναλογισμό. Όχι άλλη τέχνη, οργανωμένα παιχνίδια, κατασκηνώσεις, μαθήματα και δράσεις.
«Ο ρόλος σας ως γονιός είναι να προετοιμάσετε τα παιδιά για να πάρουν τη θέση τους στην κοινωνία. Το να είσαι ενήλικας σημαίνει να απασχολείς τον εαυτό σου για να γεμίσεις τον ελεύθερο χρόνο σου με έναν τρόπο που θα σε κάνει ευτυχισμένο», λέει ο Βρετανός παιδοψυχολόγος Λιν Φράι.
«Αν οι γονείς ξοδεύουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους για να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο του παιδιού τους, τότε το παιδί δεν θα μάθει ποτέ να το κάνει αυτό μόνο του και για τον εαυτό του», υποδεικνύει.
Ο Φράι δεν είναι ο μόνος που επισημαίνει τα οφέλη της πλήξης. 
Η δόκτωρ Τερέζα Μπέλτον από το Πανεπιστήμιο του East Anglia, επισημαίνει τη σχέση της πλήξης με τη φαντασία και όπως δήλωσε στο BBC: 
«Η πλήξη είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του «εσωτερικού ερεθίσματος» το οποίο επιτρέπει με τη σειρά του την έκφραση της αληθινής δημιουργικότητας».

Και ενώ η πλήξη μας δείχνει να μειώνεται με όλα αυτά που μας προσφέρει και το διαδίκτυο, οι ειδικοί συζητούν τη σημασία του να μην κάνουμε τίποτα.
Από το 1993, ο ψυχαναλυτής Ανταμ Φίλιπς υποστηρίζει ότι «η ικανότητα του να βαριέται ένα παιδί αποτελεί στάδιο της ανάπτυξής του», και προσθέτει ότι: 
«η πλήξη αποτελεί μία ευκαιρία ώστε το παιδί να συλλογιστεί τη ζωή, να αναλογιστεί τα ερεθίσματα που δέχεται. Η άποψη των ενηλίκων ότι το παιδί θα πρέπει διαρκώς να απασχολείται είναι εντελώς λανθασμένη και απόλυτα καταπιεστική, καθώς το παιδί πρέπει να πάρει το χρόνο του για να βρει αυτό που το ενδιαφέρει».

Ο Φράι από την πλευρά του προτείνει στους γονείς, κατά την έναρξη του καλοκαιριού, να καθίσουν μαζί με τα παιδιά τους –τουλάχιστον αυτά που είναι άνω των τεσσάρων ετών- και να γράψουν μαζί μία λίστα με όλα αυτά που θα μπορούσαν να ευχαριστηθούν και να απολαύσουν κατά τη διάρκεια των διακοπών. 
Αυτή η λίστα μπορεί να αφορά σε βασικές δραστηριότητες, όπως οι κάρτες παιχνιδιού, το διάβασμα ενός βιβλίου, βόλτες με το ποδήλατο, αλλά και πιο περίπλοκες ιδέες, όπως το μαγείρεμα, η επινόηση ενός παιχνιδιού ή η άσκηση φωτογραφίας.
Σε τι χρησιμεύει αυτό;
Αν το παιδί αρχίσει να παραπονιέται διαρκώς ότι βαριέται το καλοκαίρι, τότε μπορείτε να του πείτε να ρίξει μια ματιά στη λίστα που ετοιμάσατε μαζί κι ύστερα να ρίξετε το «βάρος» της απόφασης σε εκείνο μέχρι να το ακούσετε να λέει «αυτό θέλω να κάνω».
Ο Βρετανός ψυχολόγος σημειώνει ότι, υπάρχει πιθανότητα, τα παιδιά να αρχίσουν να πλήττουν και να βαριούνται. 

Οι γονείς πρέπει ωστόσο να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό δεν είναι χαμένος χρόνος, ούτε λάθος και κυρίως ούτε αμαρτία. 
Τα παιδιά πρέπει να βαριούνται με σκοπό να παρακινούν τον εαυτό τους για να κάνουν ή να επινοήσουν πράγματα. Η πλήξη είναι ένας τρόπος ώστε να νιώσουν τα παιδιά αυτάρκη και να ενισχυθεί η αυτοεκτίμησή τους.
Από το 1930 ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ, επεσήμανε την ανάγκη αυτή και μάλιστα αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο από το βιβλίο του «Η κατάκτηση της ευτυχίας», στη δυνητική αξία της πλήξης γράφοντας:
«Ένα παιδί αναπτύσσεται καλύτερα όταν, όπως ένα νεαρό φυτό, μένει ανενόχλητο στο έδαφος. Η τεράστια ποικιλία ερεθισμάτων δεν είναι καλή για τα μικρά παιδιά καθώς μπορεί στην ενήλικη ζωή τους να τους προκαλέσει ανικανότητα στο να διαχειριστούν γόνιμα τη μονοτονία»

Οι "κοπάνες" τέρμα! - Οι γονείς θα ειδοποιούνται με sms
ή e-mails για τις απουσίες των παιδιών τους

Τέρμα οι κοπάνες, τέρμα και οι δικαιολογημένες απουσίες στα... κρυφά. 
Πλέον θα ειδοποιούνται με sms οι γονείς των μαθητών.
******
Τέρμα οι κοπάνες τα κεφάλια μέσα, σύμφωνα με το site esos.gr που ειδικεύεται στα θέματα παιδείας, τα πάνω κάτω στα θέματα που αφορούν τις απουσίες, προβλέπει ρύθμιση που θα φέρει στη Βουλή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

Η ρύθμιση προβλέπει την πλήρη κατάργηση των δικαιολογημένων απουσιών, χωρίς όμως να επηρεαστεί το συνολικό όριο των 114, που ισχύει μέχρι σήμερα, και ηλεκτρονικό φακέλωμα των απουσιών των μαθητών, με άμεση ενημέρωση των γονιών μέσω sms ή e-mail όταν το παιδί τους απουσιάζει.
Με αυτούς τους τρόπους το υπουργείο θέλει να βάλει τέλος και στις κοπάνες των μαθητών άλλα και στις δικαιολογημένες απουσίες που γίνονται κάθε Απρίλιο λόγω προετοιμασιών για τις πανελλήνιες. 
Χαρακτηριστικό είναι ότι τον περσινό Απρίλιο 17.765 μαθητές της Γ΄ λυκείου έκαναν από 80-100 απουσίες.
luben.tv
gazzetta

Η δυστοπία ως παρόν...
Moby & The Void Pacific Choir: In This Cold Place

Το νέο βιντεοκλίπ του Moby, εκτός από εκπληκτικό, έχει και κάτι που μας ενδιαφέρει όλους! 
Αξίζει να το δείτε!
Η δυστοπία ως παρόν...
Ο Moby δεν χρειάζεται συστάσεις. Κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά! Να δημιουργεί ποιοτική μουσική και να την οπτικοποιεί με δυστοπικά βίντεο κλιπ.
Αυτή τη φορά συνεργάζεται με τον σχεδιαστή Steve Cutts για το βίντεο του τραγουδιού In This Cold Place.
***
Διάχυτη η νοσταλγία. Χαρακτήρες cartooon, πρωταγωνιστές του κόσμου της τηλεόρασης ενός μικρού παιδιού, το οποίο, ντυμένο με στολή σούπερ ήρωα, βαριεστημένο, αγέλαστο, άχρωμο, κενό κάνει ζάπινγκ.
Τα "σύνορα" όμως μεταξύ του τηλεοπτικού και του πραγματικού κόσμου καταργούνται πολύ γρήγορα. 
Τα πάντα αλλάζουν. Οι σούπερ ήρωες δεν είναι πλέον αυτό που συνήθως ήταν. Ακόμη και τα γλυκά αρκουδάκια αγριεύουν...
Τεράστιες γκρίζες μεγαλουπόλεις, εργάτες-ρομπότ, "γρανάζια" των μηχανών, καταστολή, όπλα, γκλοπς, τείχη, τσακωμοί, σκοτωμοί, μεταλλαγμένα, πόλεμοι, σβάστικες που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. 
Πρωταγωνιστές οι ήρωες και τα αρκουδάκια...

Το παιδί μεγαλώνει, αλλά είναι σαν να μη μεγαλώνει. Σχέσεις που καταστρέφονται, ανταγωνισμοί και στο τέλος μοναξιά. 
Η τηλεόραση και τα cartoon πάντα εκεί. 
Όχι όπως ήταν παλιά αλλά πάντα εκεί...
Τι κι αν ο ενήλικας πια ήρωας της ιστορίας κάθεται με άλλους συνομήλικους γύρω του στην ίδια στάση. 
Είναι μόνος του, όλοι τους είναι μόνοι. Σε ένα νοσοκομείο, μάλλον κάνουν κάποια θεραπεία.
Σκουπίδια και ερείπια παντού. Ένα κοριτσάκι μόνο του σε μια χωματερή. 
Ένα νεκρό παιδί μέσα σε κάποια χαλάσματα. Κι ένα σούπερ ήρωας (μια εξιδανικευμένη εικόνα του ίδιου του παιδιού-νεαρού πρωταγωνιστή μας).
Αλκοολικός άστεγος στο δρόμο, με την ίδια πάντα στολή του σούπερ ήρωα, άνθρωποι κενοί, γκρίζοι, μουντοί γύρω, ένας τροφαντός κουστουμάτος με πούρο πάνω σε ένα χρυσό άρμα και εκατοντάδες μικρά γκρίζα ρακένδυτα ανθρωπάκια να τον κουβαλούν. 
Ένας ακόμη σε έναν βράχο μεσοπέλαγα να τρώει μόνο τα δολάρια που πλέουν γύρω του. 
Κάπου τριγύρω ή και παντού ο Τραμπ.
Αποτυχία συστήματος, error...
Ηλιοβασίλεμα. Ο μικρός (μεγάλος πλέον) πρωταγωνιστής της ιστορίας εξακολουθεί να φορά τη στολή του σούπερ ήρωα και με ένα μπουκάλι στο χέρι κοιτάζει την τηλεόραση να φλέγεται μπροστά από μια τεράστια τρύπα στον τοίχο.
Μια κατεστραμμένη πόλη. Παντού ερείπια. Μοναδικό χρώμα ο ήλιος...
Ζοφερό μέλλον...
(ή ελπιδοφόρο;)
****

Δείτε ο βίντεο:

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki