Friday 4 May 2018

«Έχασα το παιδί μου σε δημόσιο χώρο ... »

Αληθινή ιστορία: 
«Έχασα το παιδί μου σε δημόσιο χώρο και να τι συνέβη»

Οι παιδότοποι, τα εμπορικά κέντρα, οι παρελάσεις και γενικά οι βόλτες σε εξωτερικούς χώρους με πολύ κόσμο και μακριά από το σπίτι, μπορεί να δημιουργήσουν μεγάλο άγχος στους γονείς, ειδικά με τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά που δεν περιορίζονται πια σε ένα καρότσι.
Άνθρωποι, παιδιά, κόσμος, φωνές! Ο φόβος του να χάσουν το παιδί τους μεγαλώνει και είναι ένας από τους χειρότερους…
Μία μαμά μοιράζεται το πώς ένιωσε όταν έχασε το παιδί της σε ένα μεγάλο πάρκο με water sports.

«Πριν λίγο καιρό, η οικογένειά μου και εγώ πήγαμε για ένα διήμερο σε ένα ανοιχτό πάρκο με νεροτσουλήθρες και water sports. Αφήσαμε τα πράγματά μας στο ξενοδοχείο που υπήρχε στον χώρο, φορέσαμε τα μαγιό μας και κατεβήκαμε αμέσως στην πισίνα.

Πριν συνεχίσω, αφήστε με να διευκρινίσω κάτι: Συνήθως, είμαι πολύ χαλαρή μαμά. Αλλά εκείνη την ημέρα δεν ξέρω τι με είχε “πιάσει”. Ένα άσχημο προαίσθημα με κυρίευσε για εκείνο το πάρκο. Ήταν γεμάτο με παιδιά που έτρεχαν βρεγμένα γύρω γύρω, γονείς που φώναζαν και κρατούσαν αγκαλιά τα μωράκια τους, αλλά και τις μπύρες τους. Δεν το άφησα να χαλάσει το κέφι μας…

Καθίσαμε, λοιπόν, στις ξαπλώστρες και καμαρώναμε τα παιδιά μας που έκαναν τσουλήθρα και βουτιές στην πισίνα. Η ώρα για το μεσημεριανό έφτανε και έτσι πήρα την κόρη μου να αλλάξουμε στα αποδυτήρια. Ο σύζυγός μου, υπέθετα, ήταν μαζί με τον γιο μου. Υπέθετα λανθασμένα…

Όταν η κόρη μου κι εγώ βγήκαμε από τα αποδυτήρια είδα το σύζυγό μου και την αδερφή του μέσα στο άγχος. “Τι συμβαίνει”, ρώτησα. “Νομίσαμε, ότι ο μικρός ήταν μαζί σου”, απάντησαν και κρύος ιδρώτας με έλουσε. Κανείς δεν ήξερε πού ήταν και ο σύζυγός μου έφυγε για να τον ψάξει.

Άφησα την κόρη μου με την κουνιάδα μου και ξεκίνησα και εγώ το ψάξιμο. Η ώρα περνούσε και δεν μπορούσα να βρω κανέναν από τους δύο. Τριγυρνούσα γύρω από την πισίνα, τις τσουλήθρες, τα παιχνίδια με τα ρούχα μου, ενώ όλοι ήταν με τα μαγιό και βρεγμένοι. Η ένταση μέσα μου όλο και μεγάλωνε και τα νεύρα μου “χτυπούσαν κόκκινο”. Άρχισα να τρέμω, μέχρι που τον είδα στη ρεσεψιόν με τον μπαμπά του. Τον αγκάλιασα αμέσως και τον φίλησα. Ήταν και εκείνος σοκαρισμένος, αλλά ήταν καλά.

Τι είχε γίνει;
Όταν δεν μπορούσε να μας βρει, ξεκίνησε για το δωμάτιο μόνος του. Χτύπησε την πόρτα, αλλά κανείς δεν άνοιξε. Ευτυχώς, μία κυρία (ένας άγγελος, για εμένα) τον βρήκε και τον πήγε στη ρεσεψιόν.
Η περιπέτειά μας αυτή θα μπορούσε να έχει τα πιο τρομακτικά αποτελέσματα. Το μυαλό μου έφτιαξε τα πιο άσχημα σενάρια και κατέρρευσα. Ήταν ασφαλής, επειδή σταθήκαμε τόσο μα τόσο τυχεροί.
Τελικά, το ένστικτό μου ως μαμά αποδείχθηκε σωστό για εκείνο το πάρκο. Ήταν σαν να ήξερα, ότι κάτι θα συμβεί. 
Πήρα ένα πολύ σκληρό μάθημα εκείνη την ημέρα και πλέον διπλοτσεκάρω τα πάντα. 
Ναι, μου αρέσει να είμαι άνετη και χαλαρή ως μαμά, αλλά όχι σε βάρος των παιδιών μου. Η στιγμή που κατάλαβα, ότι ο γιος μου δεν ήταν δίπλα μας ήταν η πιο τρομακτική της ζωής μου και δεν θέλω να την ξαναζήσω σε καμία περίπτωση!».

Παιδί και ναυτία στο αυτοκίνητο


Η ναυτία στο αυτοκίνητο είναι ένας τύπος ασθένειας της κίνησης, που συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος λαμβάνει αντικρουόμενες πληροφορίες από το εσωτερικό αυτί (λαβύρινθος), τα μάτια και τα νεύρα στα άκρα.
Φανταστείτε ένα μικρό παιδί που κάθεται χαμηλά στο πίσω κάθισμα χωρίς να μπορεί να δει έξω από το παράθυρο, ή ένα μεγαλύτερο παιδί που διαβάζει ένα βιβλίο, ή παίζει στο κινητό του μέσα στο αυτοκίνητο, καθώς αυτό κινείται. 
Το εσωτερικό αυτί του παιδιού θα αισθανθεί την κίνηση, αλλά τα μάτια και οι αρθρώσεις του δεν θα την «επιβεβαιώνουν». Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι στομαχική αδιαθεσία, κρύος ιδρώτας, κόπωση, απώλεια όρεξης και τάση προς εμετό.


Δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί η ναυτία στο αυτοκίνητο επηρεάζει κάποια παιδιά περισσότερο από άλλα. 
Αν και το πρόβλημα δεν φαίνεται να επηρεάζει τα περισσότερα βρέφη και νήπια, τα παιδιά ηλικίας 2-12 ετών είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα.


Τι μπορείτε να κάνετε για να αποτρέψετε την παιδική ναυτία στο αυτοκίνητο

Μειώστε την αισθητηριακή πρόσληψη πληροφοριών: 
Ενθαρρύνετε το παιδί να κοιτάζει έξω από το αυτοκίνητο, αντί να εστιάζει σε βιβλία, παιχνίδια, ή στο κινητό του τηλέφωνο. Εάν το παιδί σας αποκοιμηθεί στο ταξίδι, τότε θα έχει λιγότερη ναυτία.


Προετοιμάστε προσεκτικά τα γεύματα ΠΡΙΝ το ταξίδι: 
Μην δίνετε στο παιδί σας πικάντικα, ή λιπαρά τρόφιμα, ή γενικώς ένα μεγάλο γεύμα αμέσως πριν ή κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με αυτοκίνητο. 
Εάν ο χρόνος ταξιδιού είναι μικρός, παραλείψτε το φαγητό εντελώς. Αν το ταξίδι είναι μεγάλο, ή αν το παιδί σας χρειάζεται να φάει, δώστε του ένα μικρό, «ήπιο σνακ», όπως κράκερ και ένα μικρό χυμό ΠΡΙΝ αναχωρήσετε.


Καλός εξαερισμός: 
Ο επαρκής εξαερισμός στην καμπίνα των επιβατών μπορεί να αποτρέψει την ναυτία στο αυτοκίνητο. Προσπαθήστε να διατηρήσετε τον αέρα καθαρό από οσμές.


Αποσπάστε του την προσοχή: 
Εάν το παιδί σας είναι επιρρεπές στη ναυτία στο αυτοκίνητο, προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, μιλώντας του, ακούγοντας μαζί του μουσική και τραγουδώντας μαζί.


Χρησιμοποιήστε φάρμακα (πάντα με την συμβουλή ενός παιδιάτρου): 
Εάν το παιδί σας είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 2 ετών και σχεδιάζετε ένα μακρύ ταξίδι με αυτοκίνητο, ρωτήστε τον γιατρό του παιδιού σας για κάποιο φάρμακο χωρίς ιατρική συνταγή για την πρόληψη της ναυτίας. Η δραμαμίνη και η διφαινυδραμίνη είναι οι συνήθεις επιλογές. Διαβάστε προσεκτικά την ετικέτα του προϊόντος για να προσδιορίσετε τη σωστή δόση και να είστε προετοιμασμένοι για πιθανές παρενέργειες, όπως η υπνηλία.


Γενικά
Εάν το παιδί σας αρχίσει να έχει ναυτία στο αυτοκίνητο, σταματήστε το συντομότερο δυνατόν και αφήστε το να βγει και να περπατήσει. Επίσης, μπορεί να ξαπλώσει ανάσκελα για λίγα λεπτά με κλειστά μάτια. Βάλτε του ένα δροσερό πανί στο μέτωπο, αν χρειάζεται.

Εάν αυτές οι συμβουλές δεν φαίνεται να βοηθούν, καλέστε τον γιατρό του παιδιού σας σχετικά με άλλες επιλογές.

iatropedia.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki