Wednesday 28 May 2008

Πατέρα, Μητέρα, ακούστε με

Δεν είμαι αλήτης, ούτε χαραμοφάης. Είμαι μόνος. Διψάω για την εκτίμησή σας. Απέτυχα και πάλι στις εξετάσεις. Μη με εγκαταλείψετε τώρα.

Πατέρα μου, άκουσέ με.
Την πρώτη φορά μου είπες να φύγω από το σπίτι επειδή σε απογοήτευσα. Δεν είχα που να πάω. Κλείστηκα στο δωμάτιό μου και έμεινα μόνος.
Πατέρα, γνωρίζω ότι έχεις πετύχει πολλά και με κόπο, μόνος σου. Ότι εγώ τα έχω όλα. Μου το έχεις πει τόσες φορές. Το άκουγα σαν απειλή, σαν υποτίμηση. Τα έχω όλα, πατέρα. Δεν μπορώ να αποδώσω στις εξετάσεις. Έχω άγχος.

Πατέρα, μητέρα, όταν καυγαδίζετε για μένα, έχω ενοχές. Βροντάς την πόρτα και φεύγεις και μένω άγρυπνος από φόβο μήπως δεν ξαναγυρίσεις.
Δεν είμαι ο γιος που προσδοκούσες φαίνεται, αλλά είμαι το παιδί σου.
Ξέρω ότι είστε πολυάσχολοι, αλλά είμαι η πρώτη σας προτεραιότητα.

Πατέρα, μητέρα, ντρέπομαι.
Τι θα πείτε τώρα στη θεία, στους συγγενείς όλους και στους περίεργους φίλους που θα ρωτούν πώς τα πήγα;
Δυο πράγματα μπορείτε να πείτε.
Ή ότι δεν έχετε παιδί ή ότι το παιδί σας είναι γερό και θα προσπαθήσει κάτι άλλο να κάνει. Θα προσπαθήσει πολύ.
ΔΙΑΛΕΞΤΕ

Πατέρα, δεν μπορώ μόνος μου, αλλά και δεν μπορώ να γυρίσω. Φοβάμαι το βλέμμα σου.
Ξέρεις πού θα με βρεις. Ο εγωισμός και ο φόβος μου δε με αφήνουν να επιστρέψω.
Έλα σύντομα, πατέρα, φοβάμαι, σε έχω ανάγκη.

Πατέρα, μητέρα, θα τρομάζατε αν μπορούσατε να διαβάσετε τις σκέψεις της μοναξιάς μου.

Σας αγαπάω, πάντοτε σας αγαπούσα.

Είναι δύσκολοι οι καιροί, πατέρα, για τα παιδιά.

12 comments:

  1. aftos irthe...
    emeis ton akoume....????

    pios genithike gia na ton ponane???

    pios genithike gia na petheni????

    pios agapise kai den thelise na agapithei???

    pios den einai karpos agapis???

    megaliteros didaskalos apo kathe didaskalia ta lathei mas kai o ponos...

    pragmati o gios anazita ton patera.... ma kamia fora afto poy den exei ..
    einai to etio pou kai o idios to apokta... na exei tin patrotita kai thn mitrotita...
    aftin toy lefkou peristeriou stin kardia... mporei na exei o apoxorismos enan megalo pono...
    ma as erthi i glika tou dimiourgontas enan kosmo xoreis ton pono pou emeis gnorisame...
    kai na sevomaste enan kosmo xoreis tous iskious pou mavrizoun tis paidikes mas tis psixes....

    patera mou.

    ReplyDelete
  2. ''άν η αγάπη αργεί να πραγματοπηοιση τα ονοιρα σου...
    ειναι...
    γιατι αυτη παντα εκει ειταν και σε περημενε... απλα... εσυ να την δεχτής.''

    ReplyDelete
  3. Δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Ακριβώς η ίδια περίπτωση στην οικογένειά μου. Χάρη σε σας το παιδί μας είναι στο σπίτι τώρα. Στο Χαμομηλάκι αξίζουν χίλια βραβεία. Αν δεν γίνομαι φορτική θα επιθυμούσα μερικές συμβουλές σας μέσω e-mail γιατί δε ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση. Θα επικοινωνήσω μαζί σας με την άδειά σας.
    Με σεβασμό για το έργο σας και με μεγάλη ευγνωμοσύνη
    μια μητέρα
    Ε.Κ

    ReplyDelete
  4. Εκτός από όλα αυτά τα συμπαθητικά δεν πα να κάνεις και κανένα μεροκάματο.

    ReplyDelete
  5. @Ανώνυμο 14:35
    Εσύ, μύδι, τι ζόρι τραβάς;

    ReplyDelete
  6. @ Ε.Κ
    Βεβαίως και να επικοινωνήσετε :-)

    ReplyDelete
  7. anonim...

    ego eimai basilias den eimai sklavos... ma iperetis tis ellinikis paidias ...
    kai den exo tis ikonomikes sou anagkes...zo mesa sto dasos kai exo kai iliaki energia...
    ma exw kai sinidisi stin ergasia mou...

    efxaristo gia to gliko sou sxolio.:)) xerome oti ta mikra mou ta briskis simpathitika...an diabazes kai ta megala mou isos kai na glitones merika merokamata...:)

    ReplyDelete
  8. Ούτε εγώ μπορώ να πάω να βγάλω μεροκάματο φίλε μου Ανώνυμε.

    Πονάει πολύ, όταν ο εγωισμός και το πείσμα, αλλά και η ανασφάλεια των γονέων, στραγγαλίζει, την ψυχή, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες των παιδιών τους. Τους βάζεις τους γονείς απέναντι από τα παιδιά και όχι δίπλα τους. Κάποιοι γονείς λίγοι, μπορεί και να σε πούνε και αλήτη και άχρηστο και να σου κρατάνε μούτρα ή να σου επιβάλουν να περάσεις στη σχολή που εκείνοι θέλουν, γιατί, τέχνη για αυτούς τους γονείς μαθαίνουν όσοι δεν παίρνουν από γράμματα. Όταν μπαίνει ο εγωισμός στο σπίτι, όταν μπαίνει το πείσμα, όταν μπαίνει ο καθημερινός καυγάς, για αυτό που είσαι, για τα άτομα με τα οποία κάνεις παρέα (επειδή δεν είναι εκείνοι καλοί μαθητές στο σχολείο, όπως είσαι εσύ), όταν μπαίνει στη μέση το τι επάγγελμα θα κάνεις (κάτι που να έχει σχέση με πτυχίο γιατί η τέχνη δεν ταιριάζει σε έναν μαθητή αριστούχο), τότε, αν και εσύ μέσα σου, έχεις μια δυσκολία, μπορεί να σπάσεις και όσο και αν μεγαλώνεις, να πονάς που κάπου έχασες την προσωπική σου ταυτότητα και τα προσωπικά σου θέλω και δε μπόρεσες να τα υπερασπιστείς, αλλά έκανες πίσω γιατί θα έπρεπε ή οι γονείς σου να πέσουν ξεροί, ή εσύ. Τέλος πάντων. Φίλοι μου γονείς, αγκαλιάστε τα παιδιά σας, όπως και αν είναι. Μην βάζετε το φαρμάκι του εγωισμού στη σχέση σας.
    Με αγάπη πάντα
    Agorafoviagr

    ReplyDelete
  9. ασε τον πονο μες στον πονο να βλαστησει....μαζι θα σαπισουν οι ριζες μαζι και θα ανθησουν παλι εκει μεσα απο αυτο το τιποτα που ολοι νομιζουν μεσα εκει υπαρχει και εργαζετε για μας

    αγαπη μοιραζουμε απλοχερα στην αγαπη αυτο ειμαστε απο αυτο προερχωμαστε..
    αυλη και ομως υλικη υπαρξη!!!

    ReplyDelete
  10. όταν παίρνω γεμίζουν τα χέρια μου όταν δίνω γεμίζει η ψυχή μου....

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki