Monday 24 January 2011

Παλιά παιχνίδια που σχεδόν ξεχάστηκαν - Το Κουτσό

Το κουτσό...

Το κουτσό παίζεται από 2 ή περισσότερα παιδιά ή από 2 ομάδες παιδιών, όταν τα παιδιά είναι από 4 και πάνω. Κάθε παιδί διαλέγει την πέτρα του, που πρέπει να είναι πλακέ και ελαφριά. Χαράζουν στο χώμα ή ζωγραφίζουν στο πεζοδρόμιο ή στην αυλή με κιμωλία το σχήμα του κουτσού και αριθμούν τα τετράγωνα. 

Η επάνω διάμετρος πρέπει να έχει τόσο πλάτος, ώστε να μπορεί να σταθεί ένα παιδί με τεντωμένα τα δυο του πόδια, δηλ. περίπου 80 πόντους. Ανάλογα πρέπει να είναι τα υπόλοιπα τετράγωνα. Ορίζουν ένα σημάδι και κάθε παιδί ρίχνει την πέτρα του στο σημάδι. Όποιου η πέτρα πάει μακρύτερα, εκείνο θα παίξει πρώτο. Ύστερα αρχίζει το παιχνίδι κι όποιο παιδί παίξει πρώτο, πετάει την πέτρα του στο πρώτο τετράγωνο, από μια απόσταση ως 3 βήματα περίπου. Αν τυχόν η πέτρα πέσει είτε έξω από το τετράγωνο είτε πάνω στη γραμμή, τότε το παιδί χάνει τη σειρά του και πρέπει να περιμένει να παίξουν όλοι οι άλλοι για να ξαναρίξει. Αν πέσει μέσα στο τετράγωνο, τότε πηδάει κι αυτό μέσα, πατώντας μόνο στο δεξί πόδι και μ' αυτό σπρώχνει την πέτρα στο επόμενο τετράγωνο.
Όταν φτάσει στο τρίτο, τότε κάνει το λεγόμενο γεφυράκι, δηλ. σπρώχνει την πέτρα πάνω στη γραμμή, που είναι ανάμεσα στα 2 τετράγωνα του (4) και πατάει με τα 2 πόδια. Κατόπιν στηρίζεται πάλι στο δεξί πόδι και σπρώχνει την πέτρα στο πέμπτο τετράγωνο κι από κει στο κεντρικό τετράγωνο του (6), οπότε κάνει πάλι το γεφυράκι, έχοντας την πέτρα στο μεσιανό τετράγωνο και πατώντας με τα 2 πόδια του στα δυο ακριανά.
Αμέσως μετά κάνει μεταβολή πηδώντας και τότε έχει το δικαίωμα είτε να κάνει πάλι το γεφυράκι και να σπρώξει την πέτρα με το κουτσό στο πέμπτο τετράγωνο είτε να σκύψει και να την πιάσει με το χέρι και να την πετάξει στο πέμπτο τετράγωνο. Συνεχίζει ύστερα το κουτσό και γυρίζει πίσω βγάζοντας την πέτρα έξω. Έρχεται κατόπιν η σειρά από τα άλλα παιδιά να κάνουν τον πρώτο γύρο. Ο δεύτερος γύρος λέγεται Τουβλάκι, γιατί όλη η διαδρομή γίνεται τοποθετώντας ένα σπασμένο τουβλάκι στη ράχη του ποδιού και πηδώντας ελαφρά από ένα τετράγωνο στο άλλο, έτσι ώστε να μην πέσει το τουβλάκι κάτω.
Ο τρίτος γύρος λέγεται Πλάτη. Σ' αυτόν ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα του επάνω στην πλάτη του και πηδάει από το ένα τετράγωνο στο άλλο κουτσός πάντα και σκύβοντας για να μην πέσει η πέτρα του χάμω. Ο τέταρτος γύρος είναι το Χεράκι. Σ' αυτόν η πέτρα τοποθετείται πάνω στη ράχη του αριστερού χεριού και ο παίκτης πρέπει να κάνει όλη τη διαδρομή πηδηχτά, προσέχοντας να μην του πέσει η πέτρα. Στην επιστροφή, καθώς θα κάνει τη μεταβολή πηδηχτά στο έκτο τετράγωνο, πετάει και την πέτρα ψηλά, γυρίζοντας το χέρι του και κατά την επιστροφή την κρατάει πια στην τεντωμένη παλάμη του. Ο πέμπτος και τελευταίος γύρος είναι το Τυφλό.
Ο παίκτης τοποθετεί την πέτρα πάνω στο κούτελό του και γέρνει το κεφάλι του κατά πίσω, προσέχοντας να μην πέσει η πέτρα. Έτσι κάνει όλη τη διαδρομή, χωρίς να βλέπει που πατάει και προσέχοντας να μην πατήσει στη γραμμή ή να μη βγει έξω από τα τετράγωνα, αλλιώς καίγεται και ξαναρχίζει. Όταν τα παιδιά παίζουν ομαδικά, νικάει εκείνη η ομάδα που οι παίκτες της έχουν καεί τις λιγότερες φορές.

Είπαν για τα παιδιά...

Το σχισμένο φόρεμα διορθώνεται, μα τα σκληρά λόγια συντρίβουν την καρδιά του παιδιού.
ΛΟΓΓΦΕΛΛΩ
Δεν υπάρχει τίποτε πιο θαυμαστό και ασύλληπτο και τίποτε πιο αλλόκοτο κι ολότελα χαμένο για μας, από την ψυχή του παιδιού όταν παίζει.
Ε. ΕΣΣΕ
Τα παιδιά είναι μεγαλόψυχα και μπορούν, με την μαγεία της φαντασίας τους, να φιλοξενήσουν στην ψυχή τους, το 'να δίπλα στ' άλλο πράγματα που, σε μυαλά ηλικιωμένα, η μεταξύ τους διαφορά, προκαλεί σφοδρό πόλεμο και αλληλοαποκλεισμούς.
Ε. ΕΣΣΕ

Μια μητέρα πρέπει να καθοδηγεί και μετά να παραμερίζει- Ήξερα πως δεν έπρεπε να πω: "Έτσι πρέπει να πορευτείς". Γιατί δεν μπορούσα να προβλέψω ποια μονοπάτια ήταν ικανά να σε τραβήξουν σε ύψη αφάνταστα και άγνωστα σε μένα. Κι ωστόσο πάντα στην καρδιά μου το ήξερα βαθιά πως κάποτε θ' αγγίξεις ένα αστέρι. Δεν ξαφνιάστηκα!
ΧΕΗΖΕΛ ΝΤΥΕΡ
Ο τσακωμός των γονέων με τα παιδιά δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να βρεθεί η λύση του προβλήματος, αλλά η γνώση της αιτίας οδηγεί στη λύση.
ΧΟΥΑ Τ
Το γέλιο της μαμάς βρίσκει ανταπόκριση στο μικρό της. Μια μορφή ανταλλαγής παλιά όσο και ο κόσμος.
Μ. ΡΙΤΣΑΡΝΤΣ
Η αληθινή αγάπη προς το παιδί θα μας υποδείξει τον τρόπο να τα βοηθήσουμε με ηρεμία και στοργή, να γίνουν ευχαριστημένοι και ισορροπημένοι άνθρωποι.
Τ. ΝΙΚΟΛ
Ο μεγαλύτερος στόχος σε ένα κόσμο που αλλάζει αστραπιαία θα έπρεπε να είναι η προετοιμασία των παιδιών στην αλλαγή.
ΣΙΜΟΥΡ ΠΕ ΠΕΡΤ
Το ωραιότερο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί είναι ν' ακούμε το γέλιο ενός μωρού
Σ. ΦΡΟΫΝΤ
Κανένας δε μπορεί να γνωρίσει το νόημα της ζωής, το νόημα του κόσμου, ώσπου ν' αποκτήσει ένα παιδί και να το αγαπήσει και τότε όλος ο κόσμος αλλάζει. Τίποτε δε μπορεί να είναι πια αυτό που ήταν πριν.
ΛΑΦΚΑΔΙΟ ΧΕΡΝ
Δεν υπάρχουν κακά παιδιά. Υπάρχουν μόνο κακοί γονείς. Και είναι κακοί οι γονείς που θεωρούν τα παιδιά τους κακά.
Τ. ΝΙΚΟΛ
Η ποιότητα της σχέσης ενός παιδιού με τους γονείς του, φαίνεται ότι αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα που καθορίζει το πώς αυτό το άτομο θα αντιδράσει στον κόσμο.
ΤΖΩΝ ΝΙΚΟΛΣΟΝ
Μη δείχνεις ποτέ στα παιδιά σου ένα αυστηρό πρόσωπο. Η γλύκα σου κερδίζει την αγάπη τους. Αν κάνουν κάποιο λάθος μάθε τα να το διορθώνουν με τη βοήθεια της στοργικής τους μητέρας.
ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ
Όσο πιο πολλά δάκρυα στοίχισε ένα παιδί στα μάτια της μητέρας του, τόσο πιο αγαπημένο είναι στην καρδιά της.
ΔΟΥΜΑΣ
Η παιδική ηλικία έχει τον ιδιαίτερο τρόπο της να βλέπει, να σκέπτεται, να αισθάνεται, που της είναι δικός της. Τίποτε δεν είναι λιγότερο συνετό από το να θέλουμε να τον αντικαταστήσουμε με τους δικούς μας τρόπους.
Ζ. Ζ. ΡΟΥΣΣΩ
Τα παιδιά δεν πρέπει να τα φορτώνεις με ένα κάρο πληροφορίες, αλλά να τα ενθαρρύνεις προς την κατεύθυνση της δράσης, να τους δίνεις τόσες πληροφορίες, όσες τους χρειάζονται για να δημιουργούν από μόνα τους.
ΣΙΜΟΥΡ ΠΕΪΠΕΡΤ
Όλα, ακόμα και το ψέμα, υπηρετούν την αλήθεια. Οι σκιές δε σβήνουν τον ήλιο.
ΚΑΦΚΑ
Οι σωστοί γονείς δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να ξέρουν που βρίσκεται το σπίτι τους. Φτερά για να πετάξουν μακριά.
Τ. ΣΟΛΚ
Τι πρέπει να κάνει κανείς αν θέλει ν' αλλάξει την γνώμη ενός παιδιού; Ο πρώτος κανόνας είναι να ξεκινήσει υιοθετώντας την.
ΑΛΑΙΝ
Τα παιδιά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός: Δεν είναι ούτε ιδιοκτησία των γονέων τους, ούτε ιδιοκτησία της κοινωνίας. Δεν ανήκουν παρά στην μελλοντική τους ελευθερία.
ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ
Όταν τα παιδιά μαζεύονται και συζητούν το πιο αγαπημένο θέμα τους είναι: "Πότε θα γίνουμε άντρες". Όταν μαζεύονται οι γέροι λένε: "Όταν είμαστε παιδιά!¨. Φαίνεται πως μόνο το σήμερα δεν μπορούμε ν' ανακαλύψουμε.
ΝΙΟΥΤΟΝ ΤΑΡΚΙΝΓΚΤΟΝ
Η παιδική ηλικία δείχνει τον άνθρωπο, όπως η αυγή την ημέρα.
ΘΑΛΗΣ
Το παιδί είναι τριαντάφυλλο με κλεισμένα ακόμα τα πέταλά του.
ΚΙΚΕΡΩΝ
Για το μωρό, το πρόσωπο της μητέρας είναι η προέκταση του εαυτού του.
Ν. ΡΙΤΣΑΡΝΤΣ
Να φέρεσαι στους γονείς σου, όπως θα ήθελες να φέρονται τα παιδιά σου σε σένα.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Τα μικρά παιδιά τίποτε δεν αντιλαμβάνονται και δεν αισθάνονται τόσο πολύ, όσο την αδικία.
ΝΤΙΚΕΝΣ
Απόφευγε εκείνον που αποφεύγει το γέλιο ενός παιδιού.
ΚΟΛΟΡΙΝΤΖ
Τα παιδιά έχουν ανάγκη περισσότερο για παραδείγματα, παρά για κριτικές.
Ζ. ΖΟΥΜΠΕΡ
Η παιδική ηλικία, ακολουθεί τον άνθρωπο σε ολόκληρη την ζωή του.
ΜΠΑΛΖΑΚ
Την αγάπη των παιδιών την κερδίζεις με την γλυκύτητα κι όχι με την αυστηρότητα.
ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ

Ο Μπίλι, το Απίστευτα Λαίμαργο Μωρό....

Από τη μέρα που γεννήθηκε, ο Μπίλι Μπουζόνι έτρωγε όσο είκοσι μωρά, μπορεί και παραπάνω.

Έτρωγε πατάτες, χυλό, δαμάσκηνα, ψωμί, φασόλια, σούπα, μακαρόνια και παγωτό- κι αυτό ήταν μόνο το πρωινό του.
Ο Μπίλι έτρωγε εφτά φορές την μέρα- και τσιμπούσε και κάτι στα ενδιάμεσα. Όλοι λέγανε ότι ο Μπίλι είναι το πιο λαίμαργο μωρό που είχαν δει. Οι κακόμοιροι οι γονείς του δεν ήξεραν τι να κάνουν. Μόλις ο Μπίλι έμαθε να πιάνει, δεν τολμούσαν να τον πάρουν μαζί τους όταν πήγαιναν για ψώνια.
Μόλις ο Μπίλι άρχισε να μπουσουλάει, έβαλαν ένα λουκέτο στο ψυγείο. Και από τότε που έμαθε να περπατάει, έβαλαν τα τρόφιμα στο πιο ψηλό ράφι του ντουλαπιού.
Στο τέλος του φαγητού δεν τολμούσαν να πουν «Δεν έχει άλλο». Δεν περνούσαν λίγα λεπτά, κι ο Μπίλι άρχιζε να μασουλάει ένα περιοδικό ή λουλούδια απ΄ το κήπο.

Μια μέρα ο κύριος Μπουζόνι ήρθε από τον κήπο και είπε στην κυρία Μπουζόνι:
«Ξέρεις ότι το κουνελάκι όσο πάει κι αδυνατίζει. Μπορείς να μαντέψεις ποιος τρώει το φαγητό του;»
Στο τέλος άρχισαν να ανησυχούν τόσο, που πήγαν τον Μπίλι στο νοσοκομείο. Όμως την ώρα που μιλούσαν στο γιατρό, ο Μπίλι όρμησε στην κουζίνα του νοσοκομείου. Πολλοί ασθενείς έμειναν νηστικοί εκείνη τη μέρα..

Ο Μπίλι έτρωγε τα πάντα και δεν άφηνε τίποτα και η οικογένειά του κόντευε να μείνει στο δρόμο. Η κυρία Μπουζόνι χάζευε τα άδεια ντουλάπια της κουζίνας. Στα ράφια είχε μείνει μόνο ένα φύλλο μαρούλι. Κι ένα μακαρόνι. Και δεν τους είχε μείνει δεκάρα. Τι θα ‘καναν;
Τότε λοιπόν, πηγαίνοντας στο σούπερ μάρκετ, είδαν μια αφίσα:

Για μια στιγμή οι Μπουζόνι σκέφτηκαν: «Τι ανοησίες!» Ξαφνικά όμως κοίταξαν ο ένας τον άλλον και φώναξαν μαζί:
«Θα φέρουμε το Μπίλι στο διαγωνισμό!»

Αμέσως την άλλη μέρα ξεκίνησαν την προπόνηση του Μπίλι. Δύσκολη δουλειά για τη μαμά και τον μπαμπά, αλλά για τον Μπίλι ήταν η καλύτερή του- έτρωγε το ένα γεύμα μετά το άλλο!
Στα ενδιάμεσα τον πήγαν μακρινούς περιπάτους για να του ανοίγει η όρεξη. Και μετά από κάθε γεύμα, όταν ο Μπίλι έδειχνε πως είχε τελειώσει, αντί να λένε «Γρήγορα! Να κρύψουμε ότι έχει απομείνει για να μην το δει!» τον παρακαλούσαν:
«Έλα, Μπίλι, φάε άλλη μία μπουκίτσα!»
«Παράξενο», αναρωτήθηκε ο Μπίλι. «Γιατί έχουμε πάλι τηγανίτες για βραδινό;»

Έφτασε η μέρα του διαγωνισμού. Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Ο κακομοίρης ο Μπίλι δεν είχε φάει τίποτα όλη μέρα. Ο κύριος και η κυρία Μπουζόνι τον έβαλαν να καθίσει στο τραπέζι. Κι επιτέλους άκουσαν το διαιτητή να λέει:

«Εμπρός, λοιπόν. Δεν ξεκουραζόμαστε. Δεν κλέβετε. Πρέπει να τρώτε συνέχεια. Έτοιμοι… Εμπρός…. Αρχίστε να τρώτε!»
Η παραφουσκωμένη Σίνθια ξεκίνησε καλά χώνοντας στο στόμα της τέσσερις τηγανίτες κάθε φορά.. Και ο τεράστιος Μπομπ τις κατέβαζε με μπίρα.. Ο κόσμος ζητωκραύγαζε. Οι μάγειροι έφερναν συνέχεια και άλλες τηγανίτες…

Μα τι έγινε; Ο τεράστιος Μπομπ άρχισε να τρώει πιο αργά. Και τη Σίνθια άρχισε να την παίρνει ο ύπνος!

«Ελάτε τώρα!» φώναζε ο κόσμος. «Μη σταματάτε! Πρέπει να νικήσετε. Έχουμε βάλει στοιχήματα!»
Όμως ο τεράστιος Μπομπ δεν έδειχνε καλά.
«Ωχ η κοιλιά μου», μούγκριζε. «Νοιώθω άρρωστος. Δεν μπορώ να φάω άλλο- αλλά αυτό το μωρό μπορεί!»
Ο κύριος Μπουζόνι χαμογελούσε στη γυναίκα του και ψιθύριζε:
«Συνέχισε να μασουλάς, Μπιλ».
Ο κόσμος μέτραγε τις τηγανίτες που εξαφανίζονταν η μία μετά την άλλη.
«Εκατόν δύο; Δεν είναι δυνατόν! Διακόσιες τέσσερις; Και θέλει και άλλες!»
Ο διαιτητής σηκώθηκε.

«Μπορεί να είναι μωρό ακόμα και στα πρώτα του βήματα», είπε, «αλλά ο Μπίλι Μπουζόνι είναι ο νικητής!»

Ο κύριος και η κυρία Μπουζόνι αγκάλιασαν σφιχτά το Μπίλι- και πολύ προσεκτικά. Ο διαιτητής τους έδωσε μια επιταγή για χίλια πεντακόσια ευρώ. Ρώτησε τους Μπουζόνι τι θα κάνουν με τα λεφτά. Θα πήγαιναν διακοπές; Θα αγόραζαν καινούργιο αυτοκίνητο;

Ο κύριος Μπουζόνι απάντησε:

«Μπορεί να αγοράσουμε ένα δυο πραγματάκια, αλλά με τα περισσότερα λεφτά του βραβείου θα αγοράσουμε φαγητό για το μωρό!»
Το ίδιο βράδυ, οι Μπουζόνι πήγαν στο καλύτερο εστιατόριο της πόλης για να το γιορτάσουν. Παραγγείλανε το πιο ακριβό γεύμα που υπήρχε- φρέσκο αστακό, ροσμπίφ, παγωτό βατόμουρο, τούρτα και τυρί.
Και ο Μπίλι ο κακομοίρης δεν μπορούσε να βάλει μπουκιά στο στόμα του.
---------------
Πηγή: Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Συγγραφέας: ΓΟΥΕΝΤΙ ΚΟΥΛΙΝΓΚ
ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ: Παραμύθια που διαβάζονται σε 2 λεπτά

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki